Romania Expedition 2013 By Siemion

[Gość -Siemion-]

Mam nadzieję, że przy liczbie podejść dającej się zliczyć na palcach jednej ręki, uda mi się przedstawić relację z mojej ostatniej wycieczki. Zlepek zdjęć też już w drodze... P.S. Lepiej edytować ten post, czy dorzucać poniżej?

Fotorelacja:

http://www.youtube.com/watch?v=x4B8y9K4efM

Historia ma swój początek w roku 2010, kiedy to w „mojej stajni” zawitał pierwszy samochód terenowy. Zakupiony on został z myślą o wakacyjnej wyprawie do Rumunii, bo jeszcze trzy lata od momentu przystąpienia do UE ichniejsze drogi były idealnie dostosowane do wycieczek 4x4. Niestety wyjazd nie doszedł do skutku. Trudno, może w przyszłym roku…
I tak w 2011r pojawia się kolejna opcja. Na Romania Trophy jadą stare Fordy!!! Wymagania: min. 30-letni pojazd i pozytywne nastawienie. Z tym drugim nie byłoby problemu, jednak mój Caprik pozostawia wiele do życzenia i… pozostał w garażu przez kolejny sezon…
Chęć zwiedzenia Rumunii nie daje mi spokoju. Co roku jakieś kombinacje, jakby to była wyprawa na księżyc. Kolejny urlop – tym razem równie leciwą co Ford Audiczką. Wybieramy się z moją partnerką w Słowackie góry. Samotna (bez towarzystwa drugiego auta) wycieczka dalej na południe nie napawa mnie radością. Pozostajemy na Słowacji.
Druga połowa roku 2012 to również początek mojej przygody z jednośladami. Po pierwszych kilometrach przejechanych GSF600N już wiem, że najbliższe wakacje spędzę na dwóch kołach.
Lipiec 2013… Urlop jest, ale planu, jak go spędzić, już brak/ Ułęż? Lublin? Poznań? Jakoś to będzie. Nagle dostaję informację, że mój znajomy organizuje wyjazd. Gdzie? No do Rumunii… Kładą więcej asfaltu od nas, więc nie jest już potrzebny napęd 4x4, wystarczy 1x2 Wszystko ładnie, pięknie, ale ja zaczynam urlop za tydzień, a oni lecą za trzy. Szkoda, pozostaje opcja torowa. Trzy dni przed rozpoczęciem urlopu brat oznajmia mi, że właśnie w najbliższy weekend planuje wraz z kolegą wyjazd kamperami na Transfogarską. Fakt – trochę ciężko jest pogodzić podróż motocyklem z podróżą kamperową. Decydujemy się więc korzystać z aut jako z bagażnika i spotykać się na wspólne noclegi w umówionych miejscach. W końcu ciężko spakować na ponad tygodniowy wyjazd dwie osoby na małego nakeda odzianego w nietęgie sakwy i tankbag. Dwa dni do wyjazdu… Zaczynamy organizację… Ubezpieczenia, roamingi, internet mobilny, mapy, kuchenka turystyczna etc. Ostatecznie mamy tylko mapę Dostajemy wiadomość, że właśnie zakupiony (dwa dni przed wyjazdem) kilkunastoletni kamper nie nadaje się na eksplorację Rumuńskich gór i wybór padł na Litwę, Łotwę, Estonię. Nie mój! Tym razem już nie odpuszczę! Najwyżej namiot i śpiwór przytrytytkuję swojej pasażerce do ud. Musimy jechać… 48h później jesteśmy gotowi do wyjazdu. Zrezygnowaliśmy ze śpiworów cdn.

 

 

Piątek, godzina 17:00 – koniec pracy. Wsiadam na zapakowany już motocykl (dwie sakwy, tankbag, namiot) i pędzę po towarzyszkę życia i podróży. Gotowa czeka na mnie pod blokiem w pełnym ciuszku zakupionym dnia poprzedniego. To w sumie Jej pierwsza wycieczka (na swoim koncie ma przejechane 100km na plecach). Z lekką obawą, jak zniesie taką wyprawę, wsiada i dalej lecimy już razem. Wstępujemy jeszcze do sklepu motocyklowego, aby zakupić klamkę sprzęgła i linki (tak na wszelki wypadek). Pan w sklepie nie za bardzo rozumie mojego postępowania i skutecznie odradza zakupy.

Późna pora i zmęczenie dają nam się we znaki, więc na pierwszy cel wybieramy Częstochowę – rodzinną miejscowość mojej wybranki Anety. Już pod Warszawą łapie nas deszcz. Zatrzymujemy się na stacji, wpinamy membrany i dalej w drogę. Deszcz nie odpuszcza aż do Częstochowy. Do „teściów” docieramy mokrzy (przydałyby się jeszcze membrany w spodniach). Tam czeka na nas obfita kolacja oraz suszenie bagażu (gdzieś na trasie zwiało nam kondomy z sakiew). Poranek nie przedstawia się kolorowo. Ciągle pada. Bagaż trafia dodatkowo w worki na śmieci. Ruszamy dość późno – przed czternastą. Jest plan, aby dojechać do Satu-Mare. Ostatecznie, przez warunki pogodowe dość późną porą docieramy do Tokaju. Zmęczeni, zatrzymujemy się w pierwszym-lepszym hotelu. Nawet się nie zastanawiamy nad namiotem. Trafiamy na Hotel **** , pod którym zaparkowane stoi pięć maszyn z Polski (w tym jeden duży Bandzior). Po dość szybkich negocjacjach zbijamy cenę z 62 do 36 euro. Na taką kwotę za nocleg, jacuzzi, saunę i śniadanie możemy sobie pozwolić. Przed snem integrujemy się z  ekipą Polaków, która właśnie wróciła z Rumunii. Nocny relaks w jacuzzi i saunie pozwalają nam rano wstać bez żadnych problemów. Po wysuszeniu rękawic startujemy w dalszą drogę.

Na granicy w Satu-Mare witają nas: siedmioletnia Cyganka z papierosem oraz psiak, w nienajlepszym stanie. Nowozakupione przez Anetę buty Dainese niestety okazują się bardzo niewygodne – jeden z nich zostaje zastąpiony kapciem. Cygańska (chyba) wioska pod granicą robi na mnie spore wrażenie. Dominują tam bieda i brak perspektyw…

Kolejnym punktem wyprawy jest Wesoły Cmentarz w Sapanta. Robimy kilka fotek i udajemy się na poszukiwanie noclegu. Trafiamy na pensjonat, gdzie Bandzior dostaje miejsce pod wiatą. My zaś idziemy na długo wyczekiwaną obiado-kolację. Ku mojemu niezadowoleniu pani kelnerka nie przynosi mi półmiska z karkówką, kiełbaskami i schabem (tego co WYDAWAŁO MI SIĘ, że zamawiałem), lecz pieczywo, kilka plasterków salami, ser żółty i warzywa - ot, taka mała pomyłka lingwistyczna. Aneta sili się bardzo tłustymi frytkami z serem i pomidorami – również oczekiwała czegoś innego. Po wypiciu kilku piwek i zaplanowaniu dalszej trasy dostajemy zaproszenie do stolika obok, przy którym „bawią się” Rumuni. Zostajemy poczęstowani specjałami z grilla, my zaś odpłacamy się alkoholem. Dostajemy cenne wskazówki od jednego z nich –inżyniera budowy dróg, którymi drogami najlepiej podążać dalej. W momencie gdy najbardziej pijany jegomość odgraża się, że obsika nam motocykl (pewnie dlatego, że nie rozumiemy Jego filozoficznych wywodów pt. „Step by step” i „Nothing is good”) uznajemy, że to najwyższa pora aby kłaść się spać. cdn.

     

[Matt]

Intro ciekawe Wg mnie lepiej jak wszystko w 1 poscie będzie a dodasz tylko poniżej posta, że zrobiłeś update opowieści

[Gość -Siemion-]

update - dorzucona fotorelacja (niestety dla większości może wydać się nudna) oraz kolejna część wyprawy.

[Gość Seev]

faktycznie...zdjęcia są nudne xD

 

a przynajmniej u mnie ich nie ładuje