Praga, Czechy, Sudety, Dolny Śląsk... Relacja Z Majówki

[Neonkin]

Hmmm,

od czego zacząć?

Chyba od tego, że miałem duże ciśnienie na wypad w weekend majowy. Tak jak kolega Fido.

Założyłem temat ale tak do końca było utartego planu, ale w tamtejsze rejony planowałem się wybrać od zeszłego roku. Jak zwykle inne plany po drodze więc odkładany i to nie raz.

Raz podjąłem próbę ale jakoś nie dojechałem za daleko. Oczywiście do samego końca jak zwykle robota i robota. U mnie, jak i u kolegi Fida z tego co mi wiadomo.

W dzień wyjazdu zmieniałem jeszcze rano olej. Pakowałem się. Próbowałem też umieścić na Bandicie świeżo zakupionego gimbala ale by zmieścił się z nawigacją na kierownicy

i miał działać musiałby być z pół metra nad zbiornikiem.

Dałem więc sobie ostatecznie siana.

W międzyczasie dołączyła Ola, która ogarnęła nam nocleg. I to skutecznie. Jeszcze rozmowa z Fidem przed wyjazdem. Ostatnie uzgodnienia i start. Prawie. Zszedłem do motocykla.

Serwis olejarki i ustawienia. Zakręciłem kołem i coś chrobocze mi w tylnym kole. Mówię to lapidarne słowo O kur..!!! Łożysko? Tak wyraźne chrobotanie jakby się kulki przesuwały.

Przyszło mi do głowy, że to może łańcuch ale od zeszłego sezonu nic z nim nie robiłem. Chwila zadumy. Myślę dalej sobie, że nie zrobię tego Fidowi,

z którym już od miesięcy nawijaliśmy o wspólnym wypadzie. Nie miałem sumienia odwołać tego. Jadę. Przejadę parę kilometrów delikatnie i zobaczę. Może to łańcuch.

Przed sezonem był myty i nie wiem czy był właściwie naoliwiony. Ustawiłem jeszcze większe smarowanie i ruszam.Spokojniutko 60 km do pierwszego tankowania. No i kontrola.

Nadal chrobocze. Kur...

Telefon do Fida. Gadamy, gadamy. Wskazuje na to, że może to być jednak łańcuch. Telefon do obywatela Kwinta co by może łańcuch zdjąć u niego i zakręcić kołem.

Ewentualnie pożyczyć tylne koło hehe. On ma zawsze stan idealny i nawet rozmiar pasuje. Niestety Kwinto szalał na moto i wracał wieczorem a tu czas goni.

Postanowiłem, że jadę. Spokojnie. Najwyżej. Laweta w domu jest. Straciłem już i tak wiele czasu. Mieliśmy się zebrać u Pawcioja na grillu urodzinkowym i spotkać zresztą ekipy.

No to strzałka.

Moja nawigacja znowu robiła ze mną co chciała. Nienawidzę jej chwilami. Jej wybryki kosztowały mnie 30zł podróży trasą A4. Ale jakoś dotarłem.

W międzyczasie u Pawcioja pojawiła się ekipa, która wrąbała nasz (Fida i mój) kawałek ciasta. Wiem kto! Mam nadzieję że Wam smakowały nasze kawałki.

Co gorsza gdy dotarłem do Pawła nie czułem w okolicy zapachu grilla. Telefon do Fida co by sprawdzić gdzie jest i jak to możliwe że ekipy niet i co gorsza kiełbachy też.

Okazało się, że dojechał już i siedzi sobie w Jeleniej górze już jakiś czas na stacji żeby sobie odpocząć.Telefony po reszcie co by się odnaleźć. Okazało się że Ola i Pawcioj

w oczekiwaniu na nas ruszyli sobie na pizzę!

No to my z Fidem ruszyliśmy do hotelu i tam czekaliśmy na nich.

Z nudów zachęciłem Fida do kontroli mojego łożyska i wyszło, że mój łańcuch napięty jest jak struna i na 99,999 koma 9 to jego wina. Zrobiłem sporego karpia choć ucieszyłem się,

że to był powód. Ale ja z łańcuchem nie robiłem nic od minimum dwóch lat? I ile kilometrów zrobiłem nie było czegoś takiego. Ten mój łańcuch jakiś pancerny bo mam 50 tysi nalatane a to wciąż fabryczny.

I ja tylko raz w życiu napiąłem go tyci tyci i jak widać jeszcze za mocno. Gdy te żarłoki podjechali ustaliliśmy, że grill nadal aktualny bo ja i Fido głodni.

Pawcioj jedzie po swoją new brykę i nas troje dostarczy do siebie co byśmy mogli no wiecie, jakie procenty spożyć. To był grill urodzinowy Pawcioj dalej zwany Pawłem obchodził urodziny.

Jak zaplanowali tak zrobili. Ciut przed zakupy. Na ogrodzie w towarzystwie jego rodzinki i paru kotów siedzieliśmy sobie do późnych tam godzin nocnych. Tam zdecydowaliśmy się,

że jedymy prosto do Pragi. Co więcej Paweł jedzie z nami.

Ola ogarynała nam kolejny nocleg, proponując różne opcje. Więc na spokojnie. Na pewno rano mieliśmy podjechać do jego zakładu wyregulować nie tylko mój ale i Oli łańcuch co by mieć spokojne myśli.

Gdy tak już wesoło nam się robiło serdecznie uśmiech poleciał do Pawła żony co by nas odwiozła. Co też uczyniła a my jesteśmy jej bardzo wdzięczni za to, że nie przyszło nam z laczka iść.

W pokoju ostateczna rezerwacja następnego noclegu doszła do skutku. Najprawdopodobniej. Bo ja chyba zasnąłem od tych ustaleń Fida z Olą. Rano dnia następnego pobudka. Śniadanko.

Pyszne zresztą. Brak kawy . Ale poranne gawędzenie rozbudziło nas, nim spakowany przyjechał Paweł. Wskoczyliśmy na motocykle. I ruszyliśmy najpierw do kantoru po korony a potem załatwić te sprawy łańcuchów.

No i tu prym wiódł mechanik Fido. On rządził a my mu asystowali Ach! Co to była za akcja przed bramą zakładu Pawcia . Mój Bandit uleczony a Oli Hondzia podregulowana.

Ruszamy. Kierunek Praga!!!

Zdecydowaliśmy się lecieć lądówkami co by posmakować tych winkli. A jest co podziwiać. Okolice zachwycają. Tam można się poskładać. Jedne z ładniejszych wiraży jakie w Polsce widziałem.

Czysty i piękny asfalt. Fajnie wyprofilowane zakręty. Czasami ładnie się zacieśniające. Normalnie miód, cud i orzeszki. Z tych winkli niestety nie do końca była zadowolona pewnie Ola.

Uważam, że bardzo dzielnie sobie radziła. I jakoś przyzwyczailiśmy się do częstszego spoglądania w lusterka. Ma zmodyfikowany podnóżek, znaczy bardziej dorobiony,

który pozwala jej jechać w protezie na motocyklu.

Niestety wyjątkowo przeszkadza w złożeniu. Więc musiała naprawdę uważać na to by nie zaznaczać na asfalcie nitek swojego przejazdu.

W drodze do stolycy Czech zajechaliśmy na Zakręt śmierci, który znajdował się w Szklarskiej Porębie.

Stamtąd ruszyliśmy dalej. Po drodze zaliczyliśmy jakiś zameczek Nový Stránov co by kawy uraczyć w jego restauracji ale jak się okazało pocałowaliśmy klamkę.

Zardzewiałą. Potem jakoś zrobiło się popołudnie, więc zatrzymaliśmy się w restauracji na obiad. Zaliczyliśmy jakąś knajpę blisko ronda i jak się okazało warto było. Fajne ceny z dobrym żarełkiem.

Dalej strzałka na Pragę, do której już zawitaliśmy późnym popołudniem. Za dużo się nie oglądając pojechaliśmy do hotelu. No dobra! Coś w tym stylu. Prysznic. Chwila by posadzić tyłek na czymś miękkim

i ruszamy w miasto.

Odkryliśmy, że Praga ma metro, no i będzie mały spacerek. Do metra! Tam mała rozkmina. Bilety w kasie czy w automacie? Jakoś bezpieczniejszy zdawał się automat. Bileciki w łapy i jedziemy na Stare miasto.

Wyszliśmy gdzieś koło Muzeum Narodowego na starym mieście. Kierunek Hradczany i Most Karola. Spacerek, Mc i kawa.

Trochę błądziliśmy starając się odnaleźć właściwą ścieżkę, która prowadzi do mostu. Tak jak wychodząc z metra ludzi było jak mrówków tak w tych uliczkach ludzi sporadycznie co nie napawało optymizmem,

że to ścieżka właściwa. Po chwili ni z gruchy ni pitruchy pokazał się most i ludzie. uffff

Truchtem na most. Parę fot a potem na Hradczany. Wszystko szło dobrze do momentu, aż okazało się, że nasz cel, który był w oddali leży na sporym wzniesieniu a co gorsza dość stromym.

Najbardziej dało się we znaki Naszej kuternodze, której chyba przy końcu sprawiło to już spory wysiłek. Weszliśmy tam gdy już się ściemniało i mogliśmy podziwiać Hradczany nocną, które są pięknie oświetlone.

Stamtąd też rozciąga się piękna nocna panorama Pragi i jej starego miasta. Mnie osobiście ten widok zachwyca.

Zeszliśmy jakimś skrótem i usiedliśmy w restauracji na barce. Piwo i rewelacyjna pizza sprawiła, że to był zajebisty wieczór. Niestety czea było wrócić do pokoju. Więc spacer, metro, spacer.

Kolejny raz Ola ogarnęła nocleg w konsultacjach z Fidem. Zostajemy jeszcze w Pradze! Huraaa

Dzień kolejny. Śniadanko, kawa i plan na ten dzień.

Wybraliśmy się do Hradu Karlštejn. Korony i najsłynniejszego czeskiego zamku.

Jak zaplanowali, tak zrobili.

Mile zostaliśmy zaskoczeni gdy wjeżdżając na parking główny w tej miejscowości zostaliśmy poinformowanie przez jego obsługę,

że lepiej byśmy u nich nie parkowali bo zapłacimy za każdy motocykl z osobna chyba ze 100 koron od sztuki. I wskazał nam na małą knajpkę motocyklową naprzeciwko w której parkowanie motocykli jest darmowe.

Zajechaliśmy. Zaparkowaliśmy i wypiliśmy sobie po piwku oczywiście bezalkoholowym. Ale to nie był koniec naszych zdziwień gdy okazało się, że na piętrze tej knajpy są szafki,

w których możemy zostawić nasze toboły pod kluczem i co więcej za darmo. Normalnie szok.

Potem spacerek pod górkę. Było stromo ale zdecydowanie krócej niż poprzedniego wieczora. Choć dalej podziw dla Naszego kuternogi.

Zamek prezentował się okazale choć wewnątrz już mnie osobiście nie zachwycił. Poszliśmy zwiedzać wnętrza. Jakimś cudem okazało się, że nie mam wyboru bo decyzje zapadły co więcej zostały już opłacone hihi.

Weszliśmy, zwiedzamy, podziwiamy.

Pawcioj się w pewnym momencie zaśmiał donośnie gdy nowo mianowana anglojęzyczna pani przewodnik użyła stwierdzenia, że wytrzymała tam najdłużej tylko jakaś Polka.

Pewnie Wam wyjaśni o co come on bo ja za bardzo nie słuchałem tylko byłem zajęty testowaniem gimbala.

Po wyjściu z zamku oświadczyli mi koledzy, że miałem zachować ciszę a nie pipać co sekundę kamerką włączając i wyłączając ją. Zdziwionyyy jakoś byłem @#$%^&*()

Ale pani jakaś taka stremowana była „podwiewaną sukienką”, że chyba nie zauważyła.

Mnie zdziwiło, że słaby wystrój tego zamku jak na ten najlepszy więc zwiedzania wnętrz nikomu nie polecę. Z zewnątrz spoko. Szczególnie, że jest się tam w dobrym towarzystwie.

No i oczywiście jak na złość zwiedzanie murów było zamknięte z jakiś powodów.

W drodze na dół zahaczyliśmy o małą knajpkę.

Porcje nie duże ale wyśmienite i ciekawe jedzenie. Moje to coś z kluskami i podane w białym sosie z potartym serem. Na początku pomyślałem ale mało. Gdybym jednak zjadł jeszcze pół to bym się okocił

Ola zamówiła coś po czym stwierdziła że została oszukana bo pomylili coś z czymś ale Fidowi to jakoś zupełnie nie przeszkadzało.

Do motocykli i z powrotem do Pragi.

Znaleźliśmy nasz pokój. Tym razem znacząco się różnił się od poprzednika.

Był dwupiętrowy. Czysty i schludny. Z tyci balkonikiem. Był właściciel. Miał bar!!! I lodówkę. A w lodówce 4 piwa. Szczena nam opadła gdy nasz barman wyprawowy Fido przygotowując drinki

poprosił o lód okazało się, że w zamrażarce też był. Rozkoszując się miejscem i drinkiem w rękach planowaliśmy wieczór.

Padło na fontanny. Kłopot polegał na tym, że było późno, chyba przed 20 więc trzea było się trochę spinać. Metro okazało się czasochłonne więc Ola i Paweł odkryli możliwości jakiejś tam taksówkowej aplikacji,

która Pawciojowi przypadła nad wyraz do gustu

Taksa podjechała a my do niej wsiedliśmy. Pojechaliśmy i zdumienie zarysowało się nam na twarzach gdy okazało się, że Czesi też obchodzą dzień pracy i fontanny nie działają i działać tego wieczora nie będą.

Nie byliśmy sami więc po krótkiej posiadówie zdecydowaliśmy się na nocne włóczęgostwo. Były zakupy, moje małe omyłkowe złodziejstwo pomidorów czy mały żarcik

Fida z zaginięciem mojej kamerki. Aż się zgotowałem. Zemszczę się!!! Choć cieszę się, że to był tylko żart

Szliśmy i szliśmy najpierw trochę tam a potem trochę z powrotem aż zaszliśmy do dobrej chodź brzydko naciągającej na napiwki knajpy.

Jakoś tak popsuło nam to urok tego miejsca, gdy kelner odbierając rachunek oznajmił Fidowi, że w Czechach chodź jak podejrzewam tylko w tym miejscu przyjęła się zasada,

że napiwiek powinien wynosić minimum 15% procent wartości rachunku. A ja zawsze sądziłem, że to forma uznania i jest dobrowolna i narzucenie tego jest wyłudzeniem.

Wstyd! Pierwszy i ostatni raz spotkaliśmy się z taką sytuacją w Czechach. Ale odwróciliśmy się na pięcie i wsiedliśmy do taksówki, którą oczywiście zoragnizował kto? Tym razem Pawcioj.

Wieczorkiem drinowanie i lulu bo powoli wracamy do kraju na ojczystą ziemię.

Poranek świetny. Kawa i śniadanko przy barze . Aż nie chciało się wracać. Następny nocleg Harrachov lecz po drodze jeszcze Piekielne doły. Knajpa motocyklowa w skale.

Lecimy sobie winklując a to w górskich serpentynkach albo fajnych płaskich i przewidywalnych winklach.

Podziw dla Oli, która musiała się zmagać z tym podnóżkiem. Przy nawet delikatnych wychyleniach ostro tarła nim po asfalcie . Chapeau bas! Czego się nie robi dla pasji

W pewnym momencie gdy jechałem z przodu prowadząc najechałem na dziurę z kałużą. Tuż przed Piekielnymi dołami. Wpadł w nią też Pawcioj. I coś mu się wydarzyło z główką ramy.

Gdy się zatrzymaliśmy strasznie narzekał na to, że mu motocykl wariuje.

Przy piwku okazało się, że jakimś cudem poluzowała się nakrętka w główce ramy.

W Piekielnych dołach nasz mechanik Fido podjął się rozwiązania problemu za pomocą kawałka serwisowego wkrętaka i kamienia.

I co? Uleczył.

Wymaga kontroli i ciekawi jesteśmy finału ale mogliśmy kontynuować dalszą jazdę. Troszkę nas zdziwił fakt, że w tak słynnej knajpie nie mają kluczy do motocykli.

Tym bardziej, że knajpa wygląda na taką, w której nie tylko można się napić piwa ale też na taką, w której można znaleźć pomoc. Przynajmniej mnie się tak skojarzyło.

Knajpa fajna i śmiało można polecić. Szczególnie wieczorkiem bo tam chyba otwarte jest do późnych godzin nocnych. Nie honorują kart płatniczych. Tyko gotówa.

Czeska i Europejska. Klimatyczne miejsce i można do baru wjechać motocyklem. Troszeczkę się zasiedzieliśmy więc powoli ruszaliśmy w ostatni przystanek nim zawitamy do kraju

Harrachow. Podjechaliśmy pod nasz pensjonat. Na pierwszy rzut oka myśleliśmy, że będziemy mieli knajpę na dole ale nasze pokoje niestety były oddalone w innym budynku o kilkanaście metrów.

Fajny parkin dla motocykli. Miejsce schludne i czyściutkie. Choć zdecydowany brak ciepłej wody. Prysznic był orzeźwiający. Miejscówka i atmosfera miejsca zastąpiły tak mało znaczący szczegół.

Nad nami zaczęły się zbierać nie małe chmury burzowe, które tak szeroko zapowiadano lecz jak to mówią z dużej chmury mały deszcz. Powiedzenie sprawdziło się w 100%.

No teraz to co weszło nam już w nawyk. Żarełko z piwkiem w ręku.

Znaleźliśmy kolejną fajną restaurację. Jedzonko obfite i ciekawe.

Ja zamówiłem sobie coś hetmańskiego. Jakiś mix mięs i w zdecydowanie lepszym wydaniu niż w Chorwacji.

Paweł zamówił sobie żeberka, których mu naprawdę zazdrościłem.

Co zamówiła Ola? Kurcze nie wiem. Aaa chyba jakiś lokalny przysmak i jakiś słodki deser którego nie mogła dojeść.

Fido chyba jakiś gulasz z tym czeskim przysmakiem. Śmieliśmy się, że zbrakło go w tej restauracji bo jakiś koleś podajże to dowiózł i po chwili posiłki zaczęły się pojawiać na stole.

Warto jednak było czekać. Obsługa miła i atmosfera również.

Pełni wróciliśmy do pokoju i dokończyliśmy trunek, który towarzyszył nam przez całą podróż co by nie wozić go do domu.

Pawcioj chciał wracać do domku jeszcze tego wieczora lecz został z nami na tę jedną noc więc z dniem następnym wszyscy czworo wróciliśmy do kraju.

W Szklarskiej porębie krótki postój na zakup pamiątek i prosto do Pawła na poranną i wyśmienitą kawkę.

Chwila gawędy i krótkie planowanie tras na powrót. Żegnając się z Pawłem i jego żoną ruszyliśmy na Wrocław. W jego okolicach ostatnie wspólne tankowanie i na obwodnicach rozstanie.

Pierwsza odbiła Ola, parę jeszcze kilka kilometrów z Łukaszem i też rozeszły się nasze drogi. Zbynio do góry poleciał na Poznań a Łukasz jak mniemam na Wawę.

Dojechaliśmy chyba równocześnie do domu bo jak zameldowałem Fidowi, że jestem On również napisał, że właśnie wczłapał się do chałupy.

Majówka? Fajna, Zajebista i parę jeszcze miłych przymiotników. Pełen chillout pomieszany z beztroskim włóczęgostwem. Było parę przygód ale jeden dobry mechanik i spokojna głowa.

Był strateg od noclegów, mechanik, tłumacz no i ja starałem się ogarnąć część pamiątkową.

Podobno te wypady na spontanie są najciekawsze i ten z pewnością taki był. Żadnego ciśnienia tylko pełen luz i dobre towarzystwo

W tym roku lecę jeszcze raz. Nie wiem kiedy ale jak tylko będę miał czas wyrywam w tamte okolice. Liczę na ten sam skład a może i większy

Film z wyprawy:

Edytowane 14 Maj 2018 przez Neonkin

[Franio]

ZDJĘCIA!!!

[Neonkin]

yyyy? (^%$#@

 

a nie starczy dziennik wyprawy

[seebst]

Hmm... tort był nad wyraz wyśmienity

Jak to mówią, kto późno przychodzi sam sobie szkodzi

Masz rację, wszystkie wyjazdy na spontanie są najlepsze

[pawcioj]

Co do taxi, o którym pisał @neonkin to chodziło o UBER-a. Koszt dojazdu z miejscówki wychodził bardzo podobnie jak metro na 4 osoby, a nie trzeba było dylac 2 km pod górę do stacji metra. Żadnej gotówki, wszystko poszło przez konto Google.

Polecam, super rozwiązanie.

 

Wysłane z mojego fona

Edytowane 11 Maj 2018 przez pawcioj

[lelon]

 

a nie starczy dziennik wyprawy

nie

[pioter]

No i ku... znow nie trafilem i z plusa jest minus, sorry naprawie.

 

 

 

Edit

 

Rachunek wyrownany ale skrobnij cos Zbysiu co bym mogl jeszcze tobie tego zamierzonego dac.

Please

Edytowane 11 Maj 2018 przez pioter

[Fido]

Super relacja! Czytając, mam wrażenie, jakbym tam był z wami.

[OlaAla]

Super relacja! Czytając, mam wrażenie, jakbym tam był z wami.

A nie byłeś?   

 

A dla wytłumaczenia Zbysia nie wziął on aparatu tak samo jak ja więc działał tylko z kamerką

[Franio]

Super relacja ale wymieklem w polowie wlasnie z braku fotek. Ale doczytam w wolnej chwili

[OlaAla]

No dobra to niech będzie. Z mojej strony to wyglądało następująco:

 

W piątek na wizycie u mojego fizjoterapeuty Kuba się nade mną zlitował i stwierdził że w sumie mam już na tyle silną tą nogę że mogę spróbować wsiąść na moto ale pod jednym warunkiem, że zrobię to w ortezie. Bez jazdy w ortezie nawet nie było mowy. Uratowała mi ona dupę o czym napiszę później. No to jak już mnie się powiedziało że można no to co. W piątek przeprowadziliśmy moto do nowego garażu, przy okazji zawieźliśmy Niunię na przegląd i wsio. W sobotę mój kumpel zwany Alojzem znalazł czas i pojechałam z obstawą się przejechać. Tak wyglądałam:

 

 

Okazało się jednak, że niestety jak na jazdę w ortezie to podnóżek jest wysunięty za mocno w tył. Po przyjeździe na garaż mały tuning -  chłopacy dorobili mi podnóżek z starej dźwigni hamulca z simsona i pręta zbrojeniowego. No to teraz mogę jeździć, no ale że wymianę oleju i dorobienie podnóżka skończyliśmy o godzinie 23 no to już nie było czasu na testy - czas do domu.

 

Dzień kolejny czyli niedziela.

Budzę się rano czyli o godzinie 8 zrywam się z łóżka bo w mojej głowie powstał szatański plan. Dołączę się do chłopaków na wyjazd. Jak pomyślałam tak zrobiłam. Szybki telefon do Zbycha- nie odbiera, dobra to do Fida - ok dowiedziałam się że na pewno jadą i że nocleg w Jeleniej Górze. Mówię Ok, do Jeleniej może jakoś dojadę na jeden nocleg luz, miło będzie zobaczyć ludzi z PBC. No bo do końca nie wiedziałam jak na prawdę ogarnę się z tą nogą. Więc między pakowaniem, prysznicem a śniadaniem ogarnęłam pierwszy nocleg w Jeleniej Górze. Dogadałam się z resztą że zobaczymy się na miejscu. Dobra wszystko co najważniejsze spakowane, w końcu na jeden dzień ile człowiek potrzebuje. Wio do garażu po moto. Po 4h zawitałam u Pawcia na urodzinowym torciku. Na szczęście udało mi się jeszcze na kawałeczek załapać chociaż wiem że byli już chętni na niego Szybka kawa odpoczynek no i razem z ekipą jazda na mały trip wokół komina. (Pawcio korzystam z Twoich fot)

 

 

 

Zapakowali się i pojechali na winkle w stronę Szklarskiej Poręby. Zakręty bajka. Do pierwszego momentu kiedy to zaczęłam wchodzić w prawy zakręt i nagle zdziwienie butem i dodatkowym podnóżkiem szoruje po asfalcie a tyłek już mi zaczął uciekać. Dużo nie myśląc trzeba było wyprostować trochę moto i niestety spowodowało to że wylądowałam na sąsiednim pasie, na szczęście Pan w samochodzie widział co się dzieje i zahamował (dzięki mu za to bo jak by nie ta czujność to tutaj właśnie skończyła by się moja historia a wy byście zobaczyli kolejny temat w dziale "ale urwał" xD). Ufff jakoś poszło to teraz już wiemy że zakręty trzeba pokonywać na dwójeczce i najlepiej z prędkością minimalną. W sumie wokół komina zrobiliśmy prawie 100 km już później oczywiście na spokojnie. No dobra po drodze rozjechaliśmy się z resztą ekipy a Ja z Pawciem po uprzednim telefonie do Fida który był jeszcze w drodze postanowiliśmy pojechać coś zjeść (tak to jest jak człowiek jest o śniadaniu i późniejszym kawałku tortu a chcę zaznaczyć że już było gdzieś po 17). Po zamówieniu pizzy okazało się że i Fido i Neonkin są już na kwaterze. Mała reorganizacja, szybki prysznic i Pawcio przyjechał po nas swoją furą z turbodoładowaniem i zabrał nas na urodzinowego grilla.

 

 

Okej trzeba było pomyśleć co jutro. Niby miałam być tylko jeden nocleg i kolejnego dnia wracać do domu po drodze zahaczając o teściów, ale... No właśnie zawsze jest jakieś ale i tym razem ono było. Po sprawdzeniu że z Jeleniej do Pragi jest tylko szalone 170 km gdzie ja do Pawcia zrobiłam więcej nie musiałam długo debatować z samą sobą i padła decyzja - Jadę z wami do Pragi bo co ja będę w domu tak sama siedzieć. Fuzjo urwie mi jaja których nie mam za to że przez te pare dni nie będę ćwiczyć, no ale mówi się trudno. Przekupię go muffinkami potrójnieczekoladowymi. Po rozmowie Pawcio również stwierdził że jedzie z nami. Zostaliśmy odstawieni przez kochaną żonę Pawła na kwaterę. Gdzie z Fidem ustaliliśmy kolejny nocleg i trasę jaką będziemy musieli pokonać, zrobiliśmy to sami bo najwidoczniej Zbyszka tak to zmęczyło że w połowie naszej rozmowy po prostu zasnął. Chociaż może w sumie to przez porę bo było już koło godziny 2:00. Czas spać.

 

Rano pobudka, śniadanko i herbatka na tarasie wśród śpiewu ptaków i warkotów silników samochodowych xD. Ogarnięci czekamy na Pawła i wio w stronę Pragi, ale najprzód trzeba naprawić zepsuty łańcuch od Neonkina. Więc pojechaliśmy do Pawła na zakład, gdzie jeden przemiły Pan przyniósł nam zajebiście wielki klucz, aby nasze przedsięwzięcie się udało. Fido się postarał i kopiąc w koło Bandziora naprawił to co było zepsute, przy okazji Niuni też wyregulował łańcuch, a cooo. Zbyszek i Fido chcieli zobaczyć słynny zakręt śmierci więc w tym kierunku się udaliśmy. Po przyjechaniu na miejsce ukazał nam się taki widok:

 

 

Oczywiście musieliśmy trochę miejsca parkingowego zająć (dowolność w parkowaniu jest zajebista):

 

 

Przyszedł czas żeby się zapakować na nasze rumaki i popędzić w stronę Pragi. Droga świetna, pełno winkli w które jak by człowiek mógł to by się popróbował poskładać. Postanowiliśmy ominąć autostrady i jechaliśmy opłotkami, co zajęło nam więcej czasu, ale po drodze natknęliśmy się kierunkowskaz na jakiś zamek. Neonkin skręca cała ferajna za nim. ostry zakręt w prawo jeszcze pod górkę i coooo... ?! Jest górka, wypadało by zredukować bieg, no Ok redukujemy z 2 na 1 i zonk... motocykl zaczął mi się walić na prawą stronę (zaznaczam ze to ta strona gdzie mam zepsute kolano), nosz kurczak, kurczak, kurczak!! Ni uja nie puszczę Cię! Pawcio przystanął bo widział ze coś się dzieje. Chwilę czasu zajęło mi walczenie z tą ciężką krową i jak by nie to że nie miałam jak odstawić tej chorej nogi tak żeby moto mi jej nie przygniotło to bym ją puściła, ale niestety nie było takiej opcji więc, ostatkiem sił nie wiem jak w ostatniej chwili udało mi się Niunie wyprostować - plecy do dzisiaj mnie bolą. Na szczęście orteza utrzymała kolano w wyprostowanej pozycji i mocno wspomogło nogę (o dziękuję Ci wielki Fizjoterapeucie za to że kazałeś mi w niej jeździć). Po szapaninie dojechaliśmy do zameczku. Tak w końcu się napiję kawy. Niestety nie było nam to dane bo zamek okazał się akurat dzisiaj zamknięty. Obeszliśmy go w koło i pojechaliśmy dalej. 

 

 

Przed Pragą postój na jakiś obiadek, łyk kofoli i jazda na kwaterę. Dojechaliśmy - walka z miejscem parkingowym, a później z Check Boxem bo okazało się że sami musimy się zameldować aby otrzymać elektroniczny klucz do pokoju. Po kilku minutach nam się udało. Ogarnięcie się, prysznic i jazda na miasto. Postanowiliśmy jechać na stare miasto metrem, które okazało się że mieliśmy oddalone od noclegu jakieś 15 minutek spacerem. Po zakupie biletu czekaliśmy już na metro w stronę Staroměstská. ( I tu zaczynają się selfiaki bo tylko ten aparat mi działa w telefonie... a lustrzanki nie wzięłam bo planowałam nocleg tylko w Jeleniej... )

 

 

Po kilku minutach dotarliśmy na miejsce. Chcę zaznaczyć że metro działała no nas bardzo uspokajająco, nikt nic nie mówił.

 

Witaj Prago

 

 

Pierwsze co ujrzeliśmy to tłumy... (pfu ludzie...). Jestem trochę dziwna ale nie przepadam za zatłoczonymi miejscami. No ale nic to w końcu Praga. Pierwsze kroki do maka na Kawę. Z napojem Bogów w ręku poczłapaliśmy w stronę Mostu Karola. Chwilę nam to zajęło. Po przekroczeniu kilku zatłoczonych uliczek udało nam się dotrzeć do równie mocno zatłoczonego mostu Karola.

 

 

Na moście dopadł nas już zachód słońca, a nasze kolejne kroki prowadziły w stronę Zamku na Hradczanach. Niestety Zamek jak to zamek stoi na wzniesieniu więc czekała mnie mozolna droga w górę. Podczas całej tej wspinaczki jedyne co mi w głowie siedziało to jak ja z tego zejdę xD bo wejść z tym kolanem to nie problem, problem zaczyna się przy pochylni. Eeee tam będę się tym martwić później. Po jakimś czasie udało się dotrzeć na Zamek. Wtedy pożałowałam że nie wzięłam lustrzanki i statywu. Przed wejściem rozpościerał się niesamowity widok na całą panoramę Pragi, do tego była pełnia księżyca i zero chmurek. Księżyc był wielki i pomarańczowy i ulokował się w tym momencie na prawo od jakieś katedry. Niesamowity widok. O tej godzinie udało się też wejść na dziedziniec Zamku. W środku znajduje się Katedra Św. Wita, która była cała podświetlona.

 

 

Po obejrzeniu tego co się jeszcze o tej godzinie dało zaczęliśmy kierować się w dół... No tak zejście... Na szczęście duża część zejścia to były schody które mi ułatwiły sprawę. Kurde jest późno my tylko po obiedzie wypadało by coś zjeść. Po poszukiwaniach w okolicy stacji metra (co by blisko było) trafiliśmy na restaurację na barce która jak dobrze pamiętam nazywała się Marina. Wypiliśmy piwko i zagryźliśmy pizzą która była nawet dobra. Czas nam miło leciał ale wypadało by się już przetransportować na nocleg. Krótki spacerek na stację metra, jazda która ponownie nas wyciszyła (a może to już ta pora) i znowu spacer na kwaterę. Po dotarciu i rozwaleniu się na łózkach piętrowych trzeba było pomyśleć co dalej. Padła decyzja że zostajemy w Pradze jeszcze jeden dzień. Super! Zorganizowałam nocleg i zmęczona całym dniem i aplikacją stoperów smacznie zasnęłam. 

 

Wtorek rano. Podczas śniadania padła decyzja że jedziemy na zamek Karlštejn. Ogarnięcie się, spakowanie i wio. Zamek nie jest daleko, dojazd zajął nam jakieś 1,5h. Oczywiście powinklowanej drogi... Podczas dojazdu na zamek mieliśmy małe zamieszanie bo każda nawigacja pokazywała co innego. Po zapytaniu o drogę okazało się że jeszcze musimy kawałek się przejechać i tam będzie taki duży parking. Okej udało się dojechać wjeżdżamy na parking i ku naszemu zaskoczeniu Pan z obsługi mówi że jak pojedziemy kawałeczek dalej to tam jest darmowy parking dla motocykli i że nie będziemy musieli płacić chyba 100 koron za jeden sprzęt. Miło z jego strony. Udało się dotrzeć. Okazało się że parking jest połączony z MotoCafe barem skierowanym na motocyklistów. Okazało się również że na pięterku są zamykane szafki na klucz gdzie możemy zostawić rzeczy, fajna sprawa. Wypiliśmy piwko, oczywiście bezalkoholowe. Zdziwiłam się bo było lane z kija a nie przelewane z butelki. 

 

 

Przyszedł czas ażeby pomaszerować w stronę Zamku. I znowu... zamek jak to zamek jest na wzniesieniu. Po pokonaniu 1,32 km i zrobieniu 80 m przewyższenia (tak, tak mój mądry zegarek mi to powiedział bo postanowiłam zarejestrować to wejście) Dotarliśmy na miejsce. Po zasięgnięciu informacji w kasie okazało się że trasa widokowa po murach zamku jest niestety zamknięta i że można zwiedzać tylko wnętrze. No dobra idziemy może co ciekawego w środku jest. Po zakupieniu biletów doczekaliśmy się naszej kolejki gdzie młodziutka przewodniczka zaczęła nas oprowadzać. Co się później okazało, to był jej pierwszy dzień pracy i to było widać bo tak trajkotała w stresie że czasami ciężko ją było zrozumieć. Ogólnie fajnie.... ale... wnętrza nie zachwyciły, więc nie polecam tego obiektu w środku. Za to na zewnątrz prezentował się świetnie:

 

 

Po zwiedzaniu oczywiście co trzeba było zrobić? Oczywiście że coś zjeść. Na zejściu zasiedliśmy w restauracji której nazwy nie pamiętam i zamówiliśmy sobie żarełko. Neonkin i Pawcio zamówili Gnocchi w jakimś tam sosie, a Ja z Fidem Grilowanego kurczaka z swojskim tagliatelle w sosie śmietanowym. I wszystko było by pięknie jak by nie to że dostałam danie z zważonym sosem śmietankowym co świadczyło o tym że danie było po prostu podgrzewane... tak wiem wiem czepiam się, ale ja tak czasami mam musicie mi to wybaczyć. Dobra, przyszedł czas żeby dotrzeć na nocleg. Pierwsze zaskoczenie nie było problemu z zaparkowaniem. Drugie zaskoczenie przemiły właściciel, który nie mógł uwierzyć że wszyscy przyjechaliśmy na swoich motocyklach, przez co poprosił o to czy może nam zrobić zdjęcie. Właściciel powiedział nam również ze po załatwieniu papierkowej roboty pofruniemy na apartament. I tu się nie mylił. Okazało się że nasz apartament jest na samej górze (mmmm uwielbiam schody xD). Po doczłapaniu się oto naszym oczom ukazało się coś takiego:

 

 

Otrzymaliśmy apartament dwupoziomowy z mini balkonikiem. I... uwaga na przywitanie w lodówce zastaliśmy 4 butelki schłodzonego piwka. Niestety byłam na tyle niezdarna że wyciągając je na bar jedno stłukłam... no ehhh mówi się trudno. Pośmialiśmy się wypiliśmy co zostało i postanowiliśmy ruszyć w miasto. Wybór padł na słynne tańczące fontanny. No kurde pomysł super zawsze mogę porównać do tego co widziałam w Warszawie. Tym razem wybór padł na Ubera bo do metra mieliśmy kawałek drogi a tramwajem czy autobusem mielibyśmy z 2 przesiadki żeby tam dotrzeć. Nasze taxi przyjechało i zawiozło nas na miejsce. I zdziwienie... okazało się na miejscu ze fontanny dzisiaj nie działają... No trudno. To przynajmniej zrobimy sobie spacer. Powędrowaliśmy w stronę starego miasta. Po drodze zrobiliśmy zakupy i zasiedliśmy w burgerowni. Po posiłku jak przyszło nam płacić rachunek rozbroiło nas bezczelne przekomarzanie się z kelnerem o napiwek. Po wszystkim zamówiliśmy Ubera i pojechaliśmy na kwaterę, gdzie Fido serwował nam drinki z odkrytym w zamrażalniku lodem. Po mile spędzonym wieczorze przyszło nam pomyśleć o ostatnim noclegu przed powrotem do rzeczywistości. Wybór padł na przygraniczne miasto z wielką skocznia narciarską - czyli śpimy w Harrachovie. Pora spać.

 

Środa rano. Nie chciało się człowiekowi wstawać z tak wygodnego łóżka, ale nie ma zmiłuj się. Śniadanie, ogarnięcie i wio na motocykle. W drodze na nocleg postanowiliśmy odwiedzić słynna knajpę motocyklową wykutą w skale - czyli jedziemy na Pekelné Doly. Daleko nie ma więc jedziemy. Oczywiście przy tych winklach udało mi się zapomnieć o moim podnóżku, który przypomniał się podczas któregoś z zakrętów. Przed samymi Piekelnymi dołami najpierw Zbyszek a później Pawcio wpadają w jebitną dziurę. Po dojeździe do knajpy okazało się że Pawłowi utworzył się nie wiadomo skąd luz na łożysku główki ramy. Fido, który został mianowany naszym nadwornym mechanikiem za pomocą specjalistycznych narzędzi (czytaj: obcęgi, śrubokręt i kamień) skasował luz, dokręcił śrubę i wyleczył bandziora. Po ciężkiej robocie przyszedł czas na upragnione bezalkoholowe piwo. Knajpa ma swój klimat. Faktycznie jest zrobiona w jaskini, można do niej wjechać motocyklem i sobie pojeździć. Trafiliśmy akurat na to że nie było ludzi, ale w weekendy czy przy większych imprezach to tam się musi dziać. Akustyka w jaskini rewelacyjna, jak by który tam przyjechał na porządnych wydechach to hałasu by narobił (Tak Pavlacos o Tobie myślę ). 

 

 

Po małym odpoczynku ostrożnie pojechaliśmy na nocleg do Harrachova. Tam udało nam się namówić Pawła że whisky same się nie wypije i że może jeszcze z nami zostanie jedną noc. Długo namawiać nie musieliśmy. Kwaterę dostaliśmy w domku gdzie mogliśmy zaparkować na spokojnie motocykle.

 

 

I wszystko było by ładnie i pięknie jak by nie to że pod prysznicem była lodowata woda... No ale mówi się trudno czasami krioterapia jest wskazana. Po ogarnięciu i orzeźwieniu wyszliśmy na miasto, a że daleko nie było to po zrobieniu zakupów zasiedliśmy do ostatniej wspólnej biesiady przy czeskim piwku. Trochę wyczekaliśmy się na jedzenie, bo najprawdopodobniej te knedliczki które zamówiliśmy do obiadu Ja i Fido się skończyły i czekali na świeżą dostawę ale w końcu się udało dostać jedzenie które okazało się pyszne. Jak ktoś będzie miał okazję jeść wędzoną karkówkę z knedliczkami to polecam, palce lizać

 

 

Po zakończeniu posiłku powędrowaliśmy na pokoju, gdzie dokończyliśmy wspomnianą wcześniej butelkę. Tzn chłopacy dokończyli bo ja się wcześniej urwałam do łózka. 

 

Czwartek rano. Pobudka, śniadanie i jazda na moto do Pawcia na ostatnią wspólna kawkę. Przyszedł czas na powrót do rzeczywistości, urlop dobiegł końca pora wracać na Śląsk. Po pożegnaniu się z Pawłem w trójkę dojechaliśmy na ostatnie tankowanie do Kostomłotów. Tam się wszyscy razem pożegnaliśmy by za parę kilometrów dalej rozjechać się każdy w swoją stronę. po drodze zahaczyłam jeszcze o grób męża, co w konsekwencji dało że cała nasza trójka przyjechała do domów mniej więcej w tym samym czasie.

 

I tak oto wyglądał nasz spontaniczny wyjazd. Za jakość zdjęć przepraszam, zachowałam się jak gówniarz, obiecuję przy następnym razie poprawę. Podsumowując: parę kilometrów zrobiliśmy. Jak na moje otwarcie sezonu to jestem z siebie dumna, najważniejsze że kolano dało radę. Opiernicz od fizjo oczywiście był, ale dał się udobruchać świeżo upieczonym ciastem. Spędziłam pare dni w naprawdę doborowym i zajebistym towarzystwie. Zwiedziłam kawałek Pragi, ładne miasto z ciekawą architekturą. Postanowiłam tam wrócić, ale już z aparatem i może na więcej niż dwa dni. 

 

Dziękuję wam za mile spędzony czas.

Pawciowi za pomoc w dogadywaniu się,

Fidowi za bycie naszym nadwornym mechanikiem

Zbyszkowi za to że był i kręcił materiał, który może kiedyś zobaczymy.

Liczę że to nie pierwsza i ostatnia taka wyprawa. I co złego to nie ja

Edytowane 11 Maj 2018 przez OlaAla

[Bodzio]

yyyy? (^%$#@

 

a nie starczy dziennik wyprawy

Nie...

Gdzie film???ile mozna czekać???

 

Wysłane z mojego KIW-L21 przy użyciu Tapatalka

[Fido]

Miałem i ja coś nabazgrać od siebie, ale widzę wszystko już zostało napisane...

A nawet więcej! (Ten kawałek o naprawie za pomocą wkrętaka i kamienia mogliście odpuścić.)

Edytowane 12 Maj 2018 przez fido-dido

[pioter]

@ OlaAla

 

Czytalem z ciekawoscia, podobalo mi sie ale takze sobie pomyslalem, polecasz to jedno czy drugie miejsce, czy to ten darmowy parking dla motocyklistow, czy miejsca na nocleg...

Mamy tu gdzies temat polecajacy takie miejsca i moze tak podac polozenie tych miejsc? Google Maps?

[pawcioj]

Naprawa została dokonana przy pomocy oryginalnego zestawu kluczy Suzuki z mojego Bandita i Fidowych imbusów.

 

co do usterki to chyba poprzedni właściciel nie do końca wbił łożysko i przy uderzeniu weszło głębiej - stąd ten luz.

 

Moją relację mogliście śledzić na bieżąco i właściwie jak powiedział Fido - nic do dodania.

 

Ale film to by było miło obejrzeć Zbychu.

 

Wysłane z mojego fona

[Neonkin]

Ale film to by było miło obejrzeć Zbychu.

Też tak sądzę

 

Ale to jednak odrobinkę trwa

Edytowane 12 Maj 2018 przez Neonkin

[cypis]

Super !!! Spontan w doborowym towarzystwie...czego potrzeba więcej  . Najbardziej żałuję, że nie mogłem ...

[mariuszn2]

Super !!! Spontan w doborowym towarzystwie...czego potrzeba więcej  . Najbardziej żałuję, że nie mogłem ...

Cypis ,dobrze prawisz !!!

[Neonkin]

Postarałem się i jest.

Miłego oglądania . Mam nadzieję że się spodoba

[OlaAla]

Świetny jak zawsze dobra robota Zbysiu

 

Wysłane z mojego SM-A510F przy użyciu Tapatalka

[mariuszn2]

No i piknie !!! Jeszcze większy żal ,że się nie było,

a w sumie było blisko !

[seebst]

Największy żal, że się tam było, a nie było na filmie

Opis relacji super, mimo że długa, to przeczytałem obie od deski do deski. A film jest wisienką na torcie. Na TYM torcie

[pioter]

Ku..., co tu gadac!

Musze zmienic status.

[Neonkin]

Troszeczkę się działo jak na te parę dni.

Ja uwielbiam rano wstawać i nie mieć planu.

[PiotrekBe]

Relacje super a filmik świetny.
Brawo Ekipa!