USA 2024: Cztery stany na zachodnim.

[Waluś]

Dzień dobry.

Zapraszam na krótką relację z 16dniowej podróży po Stanach. Z racji dość tanich biletów, punktem wlotowo-wylotowym było San Francisco. Odwiedziliśmy cztery stany: California, Nevada, Utah oraz Arizona. W wydarzeniu brało udzial 8 osób (4 z PL oraz 4 ze Szkocji). Punkt zbiorczy był w Londynie (my dolecieliśmy z Berlina, Szkocja z Glasgow). Stamtąd już bezpośrednio do San Franisco. Wycieczka odbyła się w maju.

Dzień przed wylotem dobiliśmy do Berlina. Berlin jak to Berlin. Sporo turystów, trochę śmieci no ale przede wszystkim miłe wspomnienia ponieważ swojego czasu regularnie odwiedzałem to miasto (głównie z powodów alkoholowo-imprezowych).

Zwiedzanko Bramy Brandenburskiej, gmachu parlamentu no i kolacja na mieście. 

 

 

 

Następnego dnia wstajemy wcześnie rano. Na lotnisku chcemy być o 5 ponieważ wylot jest o 7. Hotel mamy blisko więc odstawiamy auto na pobliski parking długoterminowy a stamtąd jedziemy Shuttle Busem w stronę Lotniska Brandenburg. To lotnisko to nowy twór, który powstał na gruzach Schonefeld. Jest to główne lotnisko berlińskie (dotychczasowe Tegel zostało zamknięte). Z racji wczesnej pory nie ma tłumów. Odprawa bagażowa jak i kontrola bezpieczeństwa bez przeszkód. Tu nadajemy bagaż bezpośrednio do San Francisco.

Do Londynu zabierze nas Airbus A319. Operatorem jest British Airways. Zdecydowaliśmy się na nich z dwóch powodów: pierwszy to cena biletów. Dla 4 osób, w porównaniu z lotami z Polski do USA(bezpośrednimi), wyszło nam,  że wynajem auta mamy kompletnie za darmo. Drugim powodem był Airbus A380, którym jeszcze nie mieliśmy przyjemności lecieć a to jest super fura i polecam ją każdemu kto pasjonuje się lotnictwem . 

 

 

 

 

A319 tuż przed boardingiem. Fajnie jest do mniejszego samolotu wbijać prosto z rękawa.

 

Do Londynu dolatujemy z drobnym opóźnieniem (wylot z powodu zatłoczenia w Londynie został celowo opóźniony). Niestety na miejscu musimy ponownie przejść kontrolę bezpieczeństwa (nawet pasażerowie transferowi) więc do gate'u dobiegamy już na styk w sumie, gdzie zaczął się boarding. Na szczęście trwa to trochę bo ten wielki kolos spokojnie mieści prawie 500 pasażerów.

 

Sam lot trwał ponad 10 godzin. Było bardzo spokojnie. Lecieliśmy nad Islandią oraz Grenlandnią. Tamtędy jest najkrócej na zachodnie wybrzeże.

Wylot mieliśmy ok 10:30. Do San Francisco przylatujemy ok 13 czasu lokalnego.

 

 

 

Edit: Proszę o cierpliwość gdyż nie ogarnąłem z załącznikami i jak uporządkuję zdjęcia to wrocimy do tematu

 

 

 

Edytowane 8 Czerwiec przez Waluś
Dodałem fotki

[seebst]

To się nam towarzystwo rozleciało (w sensie rozlatało) 🤣

Czekam cierpliwie na wincyj 😊

[lelon]

ogarniaj te fotki i pisz

[Waluś]

2 godziny temu, seebst napisał:

To się nam towarzystwo rozleciało (w sensie rozlatało) 🤣

Czekam cierpliwie na wincyj 😊

Odkąd poluzowali kwestie wizowe, zastępując je ESTA (które w sumie to jest łatwiejszą wizą tylko na dwa lata heheh) to sporo ludków się rzuciło na tamte rejony, to fakt  . 

Dobra, mam nadzieje, ze nie zmniejszylem zdjec za bardzo

 

 

 

 

Tu już po wylądowaniu. No piękny, dwupoziomowy kolos. Niestety foto przez jakieś oklejone szyby.

 

Jeden z dwóch ciepłych posiłków, które dostaliśmy na tej dość długiej trasie.

Pozostałe snacki i napoje dostępne na życzenie (wszystko w cenie biletu).

 

Jedyne do czego można się doczepić no to miejsce na nogi, którego nie ma za wiele ale da się wytrzymać, oraz przestarzały już system rozrywki, który działał wolno i czasem panel dotykowy nie trybił. Sam wybór filmów dość spoko i na bieżąco, co przy ponad 10 godzinach jest dość miłym pożeraczem czasu.

 

Po wylądowaniu odbieramy bagaże rejestrowane i pędzimy w stronę terminalu, na którym są wypożyczalnie aut. Wzdłuż lotniska jeździ kolejka/pociąg, która jest bezpłatna, z widokiem na funkcjonujący port.

 

 

 

Odbiramy auta. My będziemy jeździć Fordem Edge a druga ekipa ma Hyundai Santa Fe. 

Czas opuścić lotnisko. Wyruszamy w stronę miasta. Jeździ się bardzo fajnie choć należy pamiętać, że praktycznie wszystkie znaki drogowe są "tekstowe" wiec dobrze jest znać podstawy angielskiego bo można się zdziwić. Ostrożnie też przy korzystaniu z google maps czy innej nawigacji bo działa to z delikatnym opóźnieniem i można przeoczyć zjazd z wielopasmówki. Nam się to parę razy udało w późniejszym czasie dlatego najlepiej oprócz nawigacji głosowej dobrze tez obserwować ślad na mapie na wyświetlaczu.

 

Dojeżdżamy do hotelu, w którym spędzimy dwie noce. Jazda po ścisłym centrum zaskakująca przyjemna i nie jest jakoś mocno stresująca o ile wcześniej poczyta się o ogólnych przepisach. Jak wiadomo, sygnalizacje świetlne znajdują się za skrzyżowaniami a w większości przypadków można skręcać w prawo pomimo czerwonego światła, no chyba, że będzie informacja, że tak nie można ;). No to oddajemy auto hotelowemu kierowcy (zakaz wstępu na parking) po czym z tobołami pędzimy zamelinować się w pokoju.

Czas spadać zwiedzać miasto. Tutaj jest jakoś 18, u nas już grubo po północy (a nawet ok 3 nad ranem) ale chcemy próbować wbić się jak najszybciej w tutejszy rytm dobowy więc zmuszamy się tak naprawdę do wyjscia w celu uniknięcia wszelkich jetlagów (choć te podobno łapią po powrocie o czym się wszyscy przekonaliśmy ).

San francisco fajne. Dużo przecznic i alei, jak to w hamerykańskich miastach. Niestety dużo też opuszczonych budynków. Poczytaliśmy trochę i centrum faktycznie wynosi się z biznesu i usług. Jest sporo dziwnej maści klienteli, zapach trawska i jaranie cracku co drugi narożnik ale też bez przesady. Nie wszędzie to się zdarza. Nie czuliśmy się niebezpiecznie w ogóle ale jednostki po ulicy chodziły wybitne (np. pan z wielkim bębnem na głowie :D) Normalnym jest widok chodzącej kołdry (dużo ludzi-ślimaków nosi dorobek swojego życia na plecach  ).

 

 

 

 

 

 

 

 

Oczywiście na zdjęciach tych stromizn nie widać w ogóle ale można bardzo szybko złapać zadyszkę

 

 

 

Hotel miał spoko miejscówkę na dachu. Można się napić kawy i zapalić szluga bez wyjeżdżania na dół.

Po powrocie z miasta (na kolację pizza  ) Poszliśmy grzecznie spać, całkiem zmęczeni.

Ja wstałem o 5 rano i już nie mogłem zasnąć, ekipa trochę później. Druga ekipa miała nocleg bardziej na obrzeżach ponieważ mimo, że podróżowaliśmy wspólnie, to jednak sporo osobno (co przy 8 osobach jest zbawieniem uwzględniając zachcianki i predyspozycje poznawcze każdego z osobna).

Dzisiaj w planach zwiedzanie Alcatraz oraz przystani okolicznych.

Po śniadaniu ciśniemy uberem pod przystań33, skąd odpływa prom na wyspę.

Warto zarezerwować bilety wcześniej (jak na większość atrakcji w USA) przy czym trzeba to robić ostrożnie bo w necie jest masa pośredników, którzy liczą sobie spore prowizje za wystawienie biletów.

 

Statek już na nas czeka. Po krótkim wstępie audio odnośnie bezpieczeństwa, odbijamy od przystani i kierujemy się w stronę Alcatraz.

Sam rejst trwa krótko (wyspa jest całkiem blisko), może ok 20 minut. Po przybyciu i wyjściu na ląd dostajemy info od tutejszych strażników co wolno a czego nie. Jest tylko jedno miejsce do jarania  , nie wolno też karmić żadnego ptactwa.

Idziemy w stronę budynku głównego, po drodze mijając pierwsze atrakcje w postaci fajnej roślinności, charakterystycznych punktów znanych z filmów oraz ładnych widoków na zatokę.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Samo Alcatraz to nie jest duży budynek. Serio na zdjęciach robi większe wrażenie. W środku są 4 bloki plus parę budynków dookoła. Dawno temu wyspa była gołą skałą. To człowiek zasiał tu roślinność. Wyspa jest też siedliskiem ptactwa różnego pokroju. Głównie mew oraz kormoranów.

Wchodzimy, zgodnie z kierunkiem zwiedzania, do głównego budynku z celami. Polecam wziąć zestaw audio (słuchawki plus przenośny odtwarzacz) i rozpocząć zwiedzanie z odsłuchem. Super opisy oraz oryginalne zapisy rozmów z więźniami (ale chyba też niektóre czytane przez lektorów). Wrażenia pierwszorzędne.

 

 

C.D.N.

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 8 Czerwiec przez Waluś

[jacekrysiek]

no i koniec relacji , Walus zostal w Alcatraz na stale

Podoba mi sie taki spontan z wycieczka do USA... ciekawe opisy, ale co tam takie pustki na ulicach??

 

[seebst]

A co to więzienne jest już nieczynne, że można je zwiedzać?

[Franio]

24 minuty temu, seebst napisał:

A co to więzienne jest już nieczynne, że można je zwiedzać?

Zamknięte w latach 60'

[mariuszn2]

9 godzin temu, seebst napisał:

A co to więzienne jest już nieczynne, że można je zwiedzać?

 

Dawno zamknięte ! I większość miała bilet w jedną stronę ! 🤣

 

Walus dawaj wincyj , fajnie się czyta i ogląda ! I generalnie zazdraszczam, bo my musimy jeszcze 

dwa tygodnie uzbroić się w cierpliwość. Chętnie poczytam najnowsze wieści z USA a w szczególności

z San Francisco , w końcu nie byłem tam już 13 lat temu. A z jet lagiem jest tak, że zdecydowanie gorzej

 się go znosi po powrocie niż po locie do USA ! A bilety na loty pod koniec czerwca ( wakacje ) są 

zdecydowanie droższe niż w połowie maja !

Edytowane 9 Czerwiec przez mariuszn2

[Waluś]

11 godzin temu, jacekrysiek napisał:

ale co tam takie pustki na ulicach??

 

Przylecieliśmy w niedzielę więc było względnie pusto. W poniedziałek w godzinach roboczych było już bardziej tłoczno ale też bez przesady.

Zwiedzanie zaczynamy z głównego budynku gdzie mieszczą się cztery bloki z celami. Malutkie te cele no i ciasno tam ogólnie jak w puszcze sardynek.

 

 

 

 

 

 

W narożniku głównego bloku jest wyjście na deptak/spacerniak

 

 

 

 

Tak to wyglądało w czasach funkcjonowania

 

 

Największe wrażenie robi Block D. Osadzani byli tutaj najtrudniejsi więźniowie. Cele są większe ale zdarzało się, ze wychodzili na spacer raz w tygodniu. Są też izolatki.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Z audio przewodnika możemy się dowiedzieć, że przy odpowiednim kierunku wiatru do okien tego bloku dobiegały odgłosy miasta np. świętowania nowego roku, co jak można się domyślić nie wplywało pozytywnie na osadzonych.

 

Kontynuujemy zwiedzanko wśród pozostałych bloków oraz zaglądamy do biblioteki a potem stołówki.

 

 

 

 

 

Najsławniejsi rezydenci

 

Biblioteka

 

 

 

Cela jednego z więźniów, którym udało się zorganizować ucieczkę z więzienia, wykuwając otwór w ścianie. Zaczynali to robić lyżkami, przerobionymi na dłuta.

Część stołówkowa

 

Oraz zaplecze kuchenne, odgrodzone kratami. Na stole znajduje się wzornik z nożami, które musiały być skompletowane. Brak jednego wszczynał alarm.

 

 

 

 

 

Zdjęcie przedstawia opuszczenie Alcatraz przez ostatnich skazanych.

 

Po wyjściu z głównego budynku zwiedzamy pozostałą część wyspy, na której jest mnóstwo roślinek oraz ptactwa. Jest też sklep z pamiątkami a tych jest od groma, różnego rodzaju (we wszystkich miejscach, które odwiedzaliśmy gift shopy są bardzo rozbudowane. Przemysł pamiątkowy ma się wyśmienicie).

 

 

Widok na most Golden Gate, do którego udamy się za kilka godzin.

 

 

 

 

 

 

Zwiedzanie Alcatraz to tak okolo 2 godzin można przeznaczyć. Warto zapisać się na wcześniejsze godziny przybycia (można zostac ile się chce na miejscu byle zdążyć na ostatni prom ale od w południe zaczęło być tam bardzo tłoczno).

 

Wracamy do miasta.

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 9 Czerwiec przez Waluś

[Waluś]

Po opuszczeniu promu kierujemy się w stronę Pier39, molo, które od końca lat 70tych stało się atrakcją turystyczną gdyż wybudowano tu pierwsze restauracje. Jest trochę odpustowo no ale trzeba się na taki odpust przestawić zwiedzając USA. Tutaj też jest skupisko uchatek kalifornijskich, odpoczywających w słońcu(które nieśmiało ale jednak, przebijalo się zza chmur).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W tle widać Alcatraz

 

 

Tutaj hit San Francisco. Waymo czyli autonomiczne taksówki. Naszprycowane elektroniką pojazdy, które można zamówić z aplikacji. Niestety nam się nie udało skorzystać. Żeby korzystać z aplikacji trzeba czekać kilka dni na aktywację konta, a ta finalnie mi się nie udała ponieważ nie doszedl sms autoryzacyjny. Żałuję bardzo bo spora frajda widzieć jeżdżące auto bez kierowcy. Waymo obsługuje większą część miasta. 

 

 

 

 

Po spacerniaku wzdłuż wybrzeża poszliśmy w stronę pagórkowatą miasta, żeby zobaczyć malowniczą, bardzo małą uliczkę (Lombard Street). Stamtąd pojechaliśmy uberem pod most Golden Gate.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lecę z przekazem

Podobno plaga atrakcji turystycznych w tej części USA.

Sam most robi wrażenie choć myślałem, że będzie ciut większy. Ruch na nim spory. Jest dozwolony ruch pieszy oraz rowerowy. Praktycznie na całej długości rozwieszone są siatki, gdyż do niedawna był to najchętniej wybierany obiekt przez ludzi, którzy postanowili skończyć z własnym życiem.

 

 Z Golden Gate jedziemy do Palace of fine arts, miejscówki znanej z kilku filmów. Jest to fotogeniczny obiekt, miejsce zaręczyn a także sesji ślubnych, maturalnych itp.

W okolicy są też niebrzydkie domy, których ceny pewnie też zwalają z nóg ale nie pytałem  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Palace of fine arts zostalo powstało w 1915 roku. Zostało kilkukrotnie rozbudowane w latach 60tych oraz 70tych.

 

Dość zwiedzania na dziś. Spadamy zjeść do pizzeri niedaleko. Całkiem miła okolica, odmienna od tej w centrum. Spokojne uliczki z domami, raczej bardziej zamożna dzielnica.

 

 

Polecam knajpę NaPizza. Fajna miejscówka, z włoskimi korzeniami i bardzo dobrym jedzeniem. 

Ogólnie w Stanach jest smaczne jedzenie. Nie trafiliśmy na jakieś mega słabe, co najmniej było przeciętne lub bardzo dobre.

W dalszej części dnia robimy zakupy przedwyjazdowe oraz melinujemy się w hotelu. Rano wypad na południe.

 

C.D.N.

 

 

 

 

Edytowane 9 Czerwiec przez Waluś

[jacekrysiek]

Filmowe kadry normalnie ... elegancka trasa... czekam na c.d.  

[mariuszn2]

Super się ogląda i ... wspomina, oraz się cieszę , że już za 2 tygodnie postawię stopę w San Francisco.

Widzę , że platform dla fok przy Pier 39 dużo przybyło . No i mieliście dobrą pogodę, bo mogliście 

obejrzeć Golden Gate w całej okazałości, bez żadnych mgieł ! I super jest ta fota z profilu Lombard 

Street ( ta z widocznym garażem ) bo wyjątkowo dobrze oddaje jak jest tam stromo  !👍

Edytowane 11 Czerwiec przez mariuszn2

[Waluś]

Dzień dobry. Czas wyruszyć z San Francisco i zacząć poznawać naturę.

Łapiemy pierwsze krajobrazy pozamiejskie oraz podziwiamy "infrstrukturę" drogową. Ogólnie poza miastami jest pustka. I to kompletna. Są miejsca gdzie przez kilkadziesiąt mil nie ma nic oprócz drogi oraz słupów wysokiego napięcia itp. Czasem zdarzy się jakaś plantacja, baza wojskowa lub firma na odludziu ale zupełnie inaczej to wygląda w porównaniu z Europą gdzie zawsze trafi się jakaś mała wioska lub kilka domów na krzyż. 

To co bardzo uderza, oprócz odległości, to przestrzeń. W Stanach wszystko jest wielkie, rozległe. Żadne zdjęcia nie oddadzą tych krajobrazów po horyzont. No jest różnica.

Aaa... i polecam okulary przeciwsłoneczne do auta. Słońce tu jakoś mocniej razi

 

Dzisiaj ciśniemy do Yosemite. To park narodowy obsługiwany przez National Park Service i jest jednym z wielu, do których można się dostać wykupując roczną (a chyba nawet dwuletnią) przepustkę za jedyne 80 dolarów na samochód. Annual Pass obejmuje wszystkie parki, które w nazwie zawierają "national park". Normalna przepustka, którą także można kupić przy wjazdach do parków (budki ze strażnikami) kosztuje około 35 dolarów i obowiązuje ok 4 dni jeśli dobrze pamiętam więc jak widać opłaca się jeździć z Annual Pass. Uwaga, przepustkę wystawia się na osobę (mimo, że wpuszcza się auto, nieważne z iloma pasażerami). Trzeba pokazywać dokument tożsamości na wjeździe, wystarczy prawo jazdy. 

 

 

Nasza furmanka wyjazdowa. Nie wiem jaki silnik ale zachowywał się co najmniej na 2 litry. Dobrze się zbierało. Ford mnie coraz częściej przekonuje do siebie.

 

Przed wjazdem do parku robimy dodatkowe zakupy spożywcze. Głównie zaopatrujemy się w wodę. O ile w San Francisco było stabilne 13-15 stopni o tyle tu, na wschodnim kierunku, już w części nie zatokowej, temperatury wahały się między 28 a 30 stopni. 

Wjeżdżamy do Yosemite. Kierujemy się do Visitor's Center. Każdy park, w którym byliśmy ma takie centrum. Baza wypadowa i punkt zbiorczy. Centrum turystyczne leży w samej dolinie, do której dojeżdża się malowniczymi drogami.

 

 

 

El Capitan. Jedna z największych atrakcji Yosemite. Pionowa ściana, która mimo, że na zdjęciach nie widać, ma kilometr wysokości. Mekka dla wspinaczy.

Tutaj to samo tylko w wersji prawdziwej, w zurbanizowanym otoczeniu. U nas pewnie by to nie przeszło, do Morskiego Oka jest dłuższy spacerek z buta ale tutaj wszędzie można podjechać autem. Ma to plusy i minusy bo kosztem natury udostępnia się miejsce dla osób z niepełnosprawnościami, których widzieliśmy w parkach od groma.  Ma to też drugą, słabszą stronę bo jest tutaj full gastronomia z oczywiście sklepami z pamiątkami więc odpust na całego(Yosemite odwiedza rocznie 3,5 miliona turystów). No ale taki urok. Jeśli szukasz spokoju i dzikości natury no to lepsze buty na nogi i wio na szlaki. Satysfakcja gwarantowana.

 

 

W yosemite jest kilka wodospadów. Największe liczą sobie ponad 700 metrów. Robi wrażenie.

Niestety spędziliśmy tu tylko jeden dzień. Można żałować bo nocleg tutaj wskazany. Jeden dzień na to miejsce to stanowczo za mało. My niestety musimy jechać dalej bo cały wyjazd mieliśmy rozplanowany noclegowo. 

 

 

 

 

 

Mimo wielu miejsc parkingowych, rozsianych po parku, cięzko jest zaparkować jeśli przyjedziesz za późno. Wjazd do Yosemite w weekendy w okresie letnim jest rezerwowany!!

 

 

 

 

El Capitan w zachodzacym słońcu

Zeszło nam cały dzień na zwiedzaniu. Jedziemy w stronę Mariposa, miasteczka, w którym mamy nocleg.

 

 

 

 

Ogólnie jesteśmy mocno zajarani noclegiem bo to zwykły motel, jakich wiele w filmach  . Klimatyzacja głośna i mrozi doskonale ale w pokojach czysto i przyjemnie.

Wstajemy bez spiny i kierujemy się do wypasionej miejscówki Happy Burger DInner. To taka typowa śniadaniownia z pankejkami, burgerami, burrito i jajecznicą oraz wieczną dolewką zarówno kawy jak i napojów. Przy zamawianiu ostrożnie bo jedno danie właściwie może wystarczyć dla dwóch osób  

Moje burito ważyło z jakiś kilogram  
 

Jedziemy dalej. W stronę Parku Sekwoi., który to znajduje się w odległości ok 3 godzin samochodem na południe.

 

 

Tutaj w okolicy ginie pod naszymi kołami wiewiórka  

 

 

Droga do sekwoi prowadzi malowniczymi serpentynami, główna ich aleja jest dość wysoko. Widać resztki śniegu w niektórych mijanych miejscach.

 

 

Dojeżdżamy pod miejscówkę, z której kilkunastominutowy spacer zabiera nas do największego drzewa na świecie. Nie jest ono najwyższe a po prostu największe pod względem kubatury. Przy ziemi w obwodzie drzewo ma 31 metrów!

 

Sekwoje mają charakterystyczną miękką, wręcz futrzaną korę. Są miejsca nieodgrodzone, w których można się do nich przytulić  

 

 

 

 

 

Z parku sekwoi jedziemy do Bakersfield. Docieramy tam późnym wieczorem (odległości mimo płynnego ruchu). niestety okolica w której mieliśmy nocleg była jakaś dziwna, na parkingu też informacje o włamaniach do aut więc poszukaliśmy na szybko innego hotelu, w spokojniejszej okolicy. 

Bakersfield to robotnicza miejscowość z mnóstwem złóż naftowych i pracującymi tymi charakterystycznymi pompami, rozsianymi gęściej niż wiatraki na polach wiatrowych hehe.

Zdjęcie z netu:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 12 Czerwiec przez Waluś

[seebst]

7 godzin temu, Waluś napisał:

Przy zamawianiu ostrożnie bo jedno danie właściwie może wystarczyć dla dwóch osób

O, to coś dla mnie. 😁 Myślę, że w świecie gastronomii w USA bym czuł się spełniony 😂

[mariuszn2]

I co, robią sekwoje wrażenie ?

My też przejeżdżaliśmy przez Bakersfield, co prawda nie pamiętam jaką drogą, 

bo my do Parku Sekwoi wjechaliśmy od południa, ale mi się okolice Bakersfield

raczej kojarzą z polami cytrusów a nie naftowymi !😀

[mariuszn2]

 

14 godzin temu, seebst napisał:

O, to coś dla mnie. 😁 Myślę, że w świecie gastronomii w USA bym czuł się spełniony 😂

 

O tak, to przecież Amerykanie wymyślili porcje XL, XXL !

Nie pamiętam gdzie, ale gdzieś w okolicach Road 66 jest restauracja, która serwuje

wołowe steki ważące 5 funtów czyli ponad 2 kg !!! I oni mają taką zasadę, że jak ktoś

zje go w całości to ma go w gratisie !!! I pomimo , że wiele amerykańskich smoków 

się do tego przymierzało, to nikt nie dał rady !!!!!!! Seba, chyba czekają na Ciebie !!!🤣

[Waluś]

12 godzin temu, mariuszn2 napisał:

I co, robią sekwoje wrażenie ?

My też przejeżdżaliśmy przez Bakersfield, co prawda nie pamiętam jaką drogą, 

bo my do Parku Sekwoi wjechaliśmy od południa, ale mi się okolice Bakersfield

raczej kojarzą z polami cytrusów a nie naftowymi !😀

Park sekwoi to najsłabiej jak dla nas wypadł. 

A w okolicy Bakersfield faktycznie są też pola pomarańczowe oraz czereśniowe sady. Czereśnie są bardzo smaczne w Kaliforni

 

Bakersfield było tylko przystankiem w drodze do Las Vegas.

Wyjeżdżamy drogą 58. Nie mam zbyt dużo zdjęć ponieważ droga nie jest specjalna. Po drodze zjeżdżamy do Mojave, gdzie miesci się lotnisko oraz cmenatrzysko samolotów. Port jest dostępny dla zwiedzających, w środku jest nawet przytulna knajpka, z możliwością wyjścia na płytę lotniskową (byle nie odchodzić od budynku). Jak my byliśmy to trenowały F-35 akurat starty i okręgi.

Niestety nie pozwolono nam pojechać wzdłuż płotu, pod skupisko samolotowe więc fotki marne.

 

 

 

 

 

Po drodze lądujemy na posiłku w kultowym Peggy Sue's 50's Diner. Dużo znanych osobistości w gablotkach na ścianie a i jedzenie całkiem smaczne. Mają nawet burgera wege  .

 

 

 

 

 

 

Knajpa ma 3 główne skrzydła, w której mieszczą się kawiarnia, pub oraz główna sala obiadowa.

 

Obok na parkingu takie cacko. Kenworth w pełnej okazałości. Ciężarówki w USA to temat rzeka. Sporo klasyków, bardzo zadbanych. Tu, w środku mieszkał mały piesek ale na zdjęciu go dobrze nie widać

Najedzeni i napojeni kierujemy się tuż obok do Calico- miejscowości turystycznej utrzymanej w stylu dzikiego zachodu.

Kiedyś była tu kopalnia srebra, teraz jest atrakcja turystyczna (wstęp dodatkowo płatny, annual pass nie obowiązuje).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Samo miasteczko robi klimat, sporo zostało dobudowane na potrzebę turystyczną. Jest kilka domów do zwiedzania oraz nie brakuje sklepów z pamiątkami, barem i pozostałymi, finansowymi atrakcjami  

Samo Calico Malowniczo położone na zboczu góry, z widokiem na autostradę nr 15.

 

Ciśniemy dalej, do Vegas jeszcze 2 godziny.

Na horyzoncie nieśmiało wybijają się pierwsze wzniesienia.

Na autostradach obowiązuje limit 70 mil. Czasem chyba 75 nawet ale nie zwracałem na to uwagi. I tak nikt nie jeździ przepisowo. Wszyscy jadą ok 10mil na godzinę szybciej. Fajnie się jeździ. jedna wielka masa samochodowa, każdy swoim pasem. Trzeba się trochę przyzwyczaić bo sporo ludzi jedzie lewym (nawyki z miast ale o tym później) no i wyprzedzanie z prawej strony to zupełna normalka.

Na autostradzie nie pociśniesz. 2 auta wyprzedziły nas ze znaczną prędkością lecz po chwili, dosłownie kilkunastu minutach byly ściągnięte na pobocze. Prędkość monitorowana jest z powietrza, o czym informują drogowe znaki.

 

 

 

 

Po lewej stronie mijamy zajebisty projekt OZE. Amerykanie potrafią pozyskiwać energię ze słońca. Nie dziwne skoro większość roku warunki sprzyjające.

Na temat Ivanpah Solar Power Facility odsyłam do wikipedii. Napiszę tylko, że są to trzy duże maszty, które skupiają światło odbite od luster, tłoczno usianych na ziemi (zasada lustra i zajączka hyhy).

 

 

Wjeżdżamy do Vegas. Korków brak, kierujemy się w stronę hotelu. Po drodze mijamy Sphere, którym jaram się bardzo ale niestety nie było dostępne do zwiedzania, podczas naszego pobytu nie było też żadnych koncertów. Są krótkie seanse ale no nie zgrało się wtedy....

 

 

 

Sphere to jedna wielka kula, pokryta ledami, która otwiera nieskończone pomysły na wyświetlanie obrazów. Odbywają się tu koncerty i pokazy. 

 

Na youtube pełno ciekawych filmików. Mój błędnik chyba nie jest na coś takiego gotowy (a gogle VR nie są mi obce )

 

Poniżej przykład od zewnątrz:

 

 

W Vegas zostajemy na 2 noce. Po zmroku zaczyna się tu życie. Kasyna, hotele, mnóstwo przepalanego hajsu. Na ulicach ledowo-kolorowo a nad głowami co chwila helikoptery z turystami. Oj dzieje się.

 

 

Ellis Island. Nasza miejscówka. Cenowo jeszcze przystępnie i wcale niedaleko do głównego skweru.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W Vegas przepierdzielam całe 20 dolców w jednorękiego. Nie zostałem milionerem

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane 13 Czerwiec przez Waluś

[mariuszn2]

Ciekawe do czego potrzebne im te stare samoloty ? Czy to jakaś rezerwa strategiczna

gotowa do szybkiego remontu i uruchomienia ? Normalnie to by pewnie zezłomowali !

A miasteczko Calico to gotowa scenografia do westernu ! 😁

A tej Sphery to w 2011 nie było, bo z pewnością tak wielki obiekt byśmy zauważyli .

My tym razem Las Vegas sobie odpuszczamy, choć w sumie będziemy niedaleko,

przynajmniej na mapie !  Może na powrocie zahaczymy o Reno , czyli takie baby

Las Vegas bo też powinniśmy niedaleko przejeżdżać !

[Waluś]

 

16 minut temu, mariuszn2 napisał:

Ciekawe do czego potrzebne im te stare samoloty ? Czy to jakaś rezerwa strategiczna

gotowa do szybkiego remontu i uruchomienia ? Normalnie to by pewnie zezłomowali !

 

Tak. To cmentarzysko służy za magazyn części zamiennych. Dodatkowo z racji braku opadów praktycznie przez cały rok, wstawia się tam sprawne samoloty, tymczasowo nieużywane (decyzja lessora przy zmianie lub braku nastepnego właściciela itp.) Czasem wstawia się tam samoloty z drugiego końca świata (korzystniej przetrzymać samolot w suchym, pustynnym środowisku niż płacić później kosmiczne kwoty za przegląd przed ponownym przystąpieniem do służby.

[nitro1]

Waluś  świetna recenzja.

[mariuszn2]

A nakręciliście jakieś filmiki z grającą fontanną pod Bellagio  ?

[Waluś]

Ja niestety nie ale ktoś od nas na pewno. Polecam ten spektakl bo jest dość często i zmienia się podkład muzyczny regularnie. Najlepsze widowisko jest stojąc przed fontannami, przodem do hotelu. My go mieliśmy za plecami a tam już słabiej słychać (głośniki są od frontu).

 

[Waluś]

No i nocka zleciała. Głównie przespana. Nie spożywam alkoholu od początku roku więc nie porwałem się w żadne szaleństwa. Ogarniam pranie na mieście. Za 10 dolców wybieram najmniejszą pralkę, która i tak jest ze dwa razy większa od tej, którą mam w domu. Skończyly mi się heetsy do iqosa więc usilnie staram się to znaleźć w różnych sklepach ale niestety, produkt niedostępny. Można to jakoś przez neta zamówić ale wysyłka dopiero za kilka dni. No to przepraszam się  z marlboraskami, jak to kiedyś bywało  . Poszukując sklepów z tytoniem zawitałem na obrzeża miasta no i można się zdziwić jak bardzo potrafi się to zmienić. Syf i brud na ulicach, znaki o bezpieczeństwie. Żeby wejść do sklepu musisz zadzwonić dzwonkiem, wtedy przyjdzie obsługa i ci otworzy drzwi oraz kraty  . No dziwny klimat ale już wiem co znaczy "czasem lepiej się tam nie pokazywac". 

 

 

Dzień jakoś zlatuje a wieczorem zamiast do głównego deptaka (Las Vegas Strip), który zwiedzaliśmy wczoraj, dostajemy się do Fremont Street, drugiego czegoś w podobie. Jest trochę bardziej oddalone od centrum ale jest tu całkiem fajnie. No i dzieje się więcej na deptaku. Koncerty, pokazy, zjazdy na linach nad głowami. Nudy nie ma

 

 

Cały pasaż jest zabudowany dachem ledowym, który wyświetla różne grafiki oraz reklamy. Na fremont siadamy do kolacji. U mnie to chimichanga w wersji vegan. Bardzo smaczne  

Potem ciśniemy jeszcze do centrum z powrotem na pamiątkowe zdjęcia przy fontannach i zaległe "atrakcje" np statuę wolności lub wieżę Eiffela. Taki misz masz. Dwie noce w Vegas to o jedna za dużo bez alkoholu  

 

 

 

 

Następnego dnia wstajemy dość wcześnie. Jedziemy pod znak Las Vegas, z którym zdjęcia ma chyba każdy kto tu przyjechał. Obok jest Lotnisko więc mnie to bardziej jara, zwłaszcza, że od ulicy jest płyta postojowa z bizzJestami. To jest życie. Nie dość, że wysiadasz z własnego samolotu to jeszcze podjeżdżają po ciebie dwa wyjebane rolls royce. Jeden odbiera rodzine a drugi bagaże  . Poniżej kilka zdjęć samolotów, raczej dla spotterów na pamiątkę. 

 

 

 

 

 

 

Jedziemy dalej do zapory Hoovera! Tutaj robię krótki spacer po nowym moście, z którego jest widok na zaporę ale zawracam bo raz że wysokość, dwa że zwiało mi czapkę na drogę i musiałem ją odzyskać zz pomocą kolegi  

 

 

 

Wstęp na zaporę jest bezpłatny ale niektóre parkingi już nie. Jest to obiekt strategiczny więc przejeżdża się przez kontrolę bezpieczeństwa. 

 

 

Jedziemy dalej, w stronę Bryce, rozpocząć przygode z kanionami.

Pamiątkowe zdjęcie z Hyundaiem, który za kilka godzin wróci do wypożyczalni ale jeszcze o tym nie wiedzieliśmy 

 

Z zapory Hoovera wybieramy drogę 167 by dojechać do Valey of Fire. Krajobrazy pustynne, momentami księżycowe. Ruch nie jest duży. Przestrzeń, której na marnych fotkach nie czuć w ogóle.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Po drodze kilka pamiątkowych foteczek i dalej już do właściwego Valey of Fire.

 

 

Jest tu dużo charakterystycznych formacji skalnych. Gdy oglądasz jakiekolwiek westerny to właśnie z takimi miejscami kojarzą się najbardziej.

Niestety na pierwszym pitstopie klops. Okazuje się, że keyless w Hyundaiu nie rozpoznaje kluczyka na dachu  . Ekipa wyruszając z poprzedniej miejscówki odjechała z kluczykami po niewłaściwej stronie auta . Dopiero po zatrzymaniu (ale na szczęście nie zgaszeniu silnika) wyskoczył komunikat, że kluczyka nie rozpoznano. Wracamy i podejmujemy się niezłego zadania odnaleźć kluczyki. Na pustyni. W 40stopniowym upale ... Po około 30minutach chodzenia wzdłuż drogi udało się je odnaleźć, niestety rozczłonkowane. Zostały rozjechane. Moduł oddzielił się od obudowy, bateria wyparowała. Podmiana na nową niewiele pomogła ale też nie chcieliśmy jakoś świrować z gaszeniem auta. Ekipa zawróciła do Vegas na lotnisko, do wypożyczalni i tam wymieniono im furmankę na inną. Dostali BMW X3. Z fajnym, 3 litrowym silnikiem ale mówili, że podróżuje się gorzej.

My w międzyczasie wróciliśmy do Valey of fire. Ładnie tam. Zwiedzanie puntków widokowych praktycznie z samochodu. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Po wyjeździe z VoF kierujemy się drogą nr 15 do miejscowości Bryce. Po drodze, przed St. George jest bardzo malowniczy fragment.

 

 

 

 

 

Do noclegowni dojeżdżamy po zmroku. Mile pokonuje się szybko ale jednak odległości robią swoje. Nie polecam jazdy po zmroku bo sporo zwierzaków biega po drogach a i z oświetleniem dróg zapomnij. Jest bardzo ciemno, nawet na dwupasmówkach.

Jutro zwiedzanie Bryce Canion.

 

C.D.N.

 

 

 

 

 

Edytowane 14 Czerwiec przez Waluś

[Waluś]

No dobrze. Czas zwiedzić kanion Bryce. Jest to pierwsze tego typu miejsce dla nas.  Kierujemy się do visitors center i tam zostawiamy auto na parkingu. Chwila spaceru i pierwsze krajobrazy przed nami. Bryce to zdecydowanie najładniejszy i najbardziej zróżnicowany kanion. Dużo ciekawych formacji, roślinności a przy tym nie jest na tyle wielki (choć i tak jest wielki hehe), że ludzkie oko nie ma problemu z rozpoznawaniem szczegółów i kształtów (przeciwnie do grand canyon, w którym wszystko się zlewa i widać grubsze zarysy).

Na krawędzi Bryce Canyon rozciąga się wiele punktów widokowych ale jest też kilka zejść szlakami w dól, do doliny. W zależności od chęci i kondycji można zrobić spacer dłuższy lub krótszy (max godzina). Są mapki i znaki. Wszystko dobrze oznaczone. Uwaga bo potrafi być stromo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jest bardzo ladnie. Jeśli nie macie w planach długich spacerów w dolinie to Bryce Canyon spokojnie w jeden dzień do zobaczenia.

 

PRzerwa techniczna bo net coś nie bangla. 

Zaraz wracam

 

Edytowane 18 Czerwiec przez Waluś

[mariuszn2]

Super relacja , super fotki !!!

Nie wiem tylko dlaczego tak bardzo je zmniejszasz, przecież teraz forumowy i-host

spokojnie łyka focie 4-5 Mb, a to jest już naprawdę duże i szczegółowe zdjęcie !!!

Czym robisz te fotki i w jakim oryginalnym rozmiarze ?

Jak my byliśmy na Hoover Dam w 2011 to nie było żadnych kontroli bezpieczeństwa,

a poziom wody w jeziorze przed tamą widzę, że coraz niższy jest !

A ja już się jaram, bo za tydzień to i ja już będę w Stanach !  I większość tych kanionów

na północ od Grand Canyon mamy w planach, tylko my będziemy je robić w odwrotnej

kolejności, bo zaczniemy od wschodu po zaliczeniu głów prezydentów z Mount  Rushmore !

Edytowane 18 Czerwiec przez mariuszn2