Hiszpański TET 2023

[Neonkin]

Witajcie.

Ostatnio wybrałem się na mały trip do Hiszpanii. Choć wypad krótki jest to dłuższa historia. Zaczęła się dziesięć lat temu. Dopiero teraz doszła do skutku. Zapraszam na małą opowieść i relację z wyprawy do kraju basków. Realu Madryt. Corridy i kultury flamenco. 

 

Daleko za górami za lasami niedaleko Jeziora Wdzyckiego odbyło się szkolenie pod nazwą Suzuki Moto Szkoła. Na opuszczonym lotnisku w miejscowości Borsk. Był to rok 2013.

Wtedy gdy jeździłem Banditem znaczy zaczynałem. Tylko prosto. Bo wszystko inne stanowiło wyzwaniem.

Ale tak to jest jak się rzucasz na głęboką wodę.

Poznałem tam Piotra, z którym chyba dość szybko nawiązaliśmy znajomość. Na szkolenie przyjechał GSXR 1000 25th Anniversary edition i miał się na nim uczyć podstaw jazdy na motocyklu.

Pod tym względem pasowaliśmy choć on mimo wszystko posiadał więcej umiejętności i jego historia z nimi zaczęła się już znacznie wcześniej.

Motocykl był piękny i robił wrażenie. Nadal uważam że jest to najlepsze wydanie tego modelu pomijając już fakt że był to motocykl w limitowanej edycji tysiąca sztuk.

Szkolenie jak wiecie było fajne i wiele się nauczyłem. I jako nowicjusz wyszedłem z niego bogatszy o wiedzę i o ten pierwiastek który powoduje chęć poszerzenia wiedzy motocyklowej. Wiem, że Piotr wyszedł z tym samym pierwiastkiem. Ja byłem świeżo upieczonym motocyklistą a Piotr osobą, która już jakiś czas posiadała motocykl. Był już wtedy jednym z pierwszych posiadaczy słynnej Hayabusy. Opowiada mi,ł że magazyn MotoRmania wypożyczyła od niego motocykl na testy do artykułu do tego magazynu.

Nie wiem jak wpadł na to że pojedzie na pierwszy etap szkolenia ale z tego co pamiętam to chyba miał wypadek motocyklem i postanowił podejść do tematu motocyklizmu w sposób fachowy. Dlatego też spotkaliśmy się na drugim etapie który odbył się na lotnisku w Ułężu. I tak zaczęła się nasza znajomość i choć z różną intensywnością trwa do dziś.

Piotr jest ogromnym fanem MotoRmani i jego pasja motocyklowa jest mocno związana z istnieniem tego magazynu.

Jest pozytywnie zakręconym i skromnym człowiekiem, który zaraził się Hiszpanią podczas wypadów właśnie organizowanych przez magazyn MotoRmani. Chyba nie opuścił żadnej edycji. Choć może to plotka ale na pewno był tam więcej niż raz i dwa.  Gdy rozmawialiśmy często je przeżywał w sposób niezwykle pozytywny.. Do teraz żywiołowo opisuje wszystkie sytuacje związane z jazdą po Hiszpańskich winklach jak i atmosferą jaka panowała podczas tych wypadów. Podobno sam redaktor Pejser z którym się dobrze znają jest osobą bardzo oddaną pasji motocyklowej i bardzo szczerą wydawaniu opinii na temat jazdy i testach które jak wiadomo są dziś bardzo sponsorowane. Jest też ogromną bazą fachowej wiedzy na temat motocykli i techniki jazdy.

Na przestrzeni lat Naszej znajomości słuchałem o tych wypadach i prosiłem Piotra że jeśli będzie się wybierał do Hiszpanii niech pamięta o mnie. I tak się stało.

Piotr jest obsesyjnym fanem motocykla o nazwie Aprilia Tuono. I choć z mojej obsesji do Ducati Diavel żartuje sobie w najlepsze to myślę sobie po cichu że jego obsesja wyprzedza moją przynajmniej o jedną trzecią. Stosunek posiadania tego samego motocykla jest ⅔ na korzyść Piotra. Posiadał ich aż trzy sztuki co w jego repertuarze posiadanych maszyn jest nie lada wynikiem więc musi go lubić.

Na tej samej przestrzeni lat zakręcił się na punkcie Yamahy Tenere 700. Jest wysoką osobą a ta maszyna pasuje mu pod dupę jak dżokejowi koń na wyścigach i siłą rzeczy zakręcił się wokół tematu Trans European Trail. W skrócie TET.

I tu wracamy do tematu Hiszpanii.

Gdzieś od początku roku Piotr oznajmił, że pojawiły się loty bezpośrednie z Gdańska do Malagi co dla niego było bardzo ważne bo mieszka bardzo blisko Trójmiasta i jest to dla niego spore ułatwienie. Takie, że w tym roku nawiedził Hiszpanię już dwa razy sprawdzić grunt pod nasz wypad.

Termin mieliśmy ustanowił na coś koło 15 kwietnia bo wtedy temperatury są odpowiednie i ilość turystów jest taka w sam raz.

Był to bardzo intensywny i skompresowany wyjazd. Dopiero po dwóch dniach będąc w tam mogłem powiedzieć rano, że czuję się wypoczęty.

W dzień wyjazdu do godziny piętnastej kończyłem remont mieszkania, więc mogę powiedzieć że moja Hiszpania tak naprawdę zaczęła się wraz z dotarciem do Piotra u którego nocowałem.. Do tego czasu musiałem się jeszcze spakować i do niego dotrzeć co w sumarycznie udało mi się około godziny 22. Nie obyło się bez gawędy no i oczywiście musieliśmy przepakować moje ubrania w walizki. Zeszło się nam do północy. Poszliśmy spać. W nocy wyłonił się kot postanowił, że zaczepi sobie nowego lokatora. Nie pozwalał zasnąć i jakby na próżno było mu tłumaczyć że ja muszę wstać o 2:30. Tak nam zeszło do tej godziny nim usłyszałem organizatora schodzącego w pełnej gotowości. 

Szybka kawa. Kluczyk w prawo. I jedziemy.  W drodze na lotnisko pozbierać pozostałą trójkę ekipy która miała z nami dotrzeć autem na lotnisko. Jeden obywatel miał się pojawić na miejscu przed wejściem na odprawę. I tak się stało. Wszystkich poznałem kolejno wsiadających do auta. Od razu dało się zauważyć że zgrana ekipa i wszyscy są fanami! Czego? Offroadu! W taki czy inny sposób ale zdrowego zajoba mają!

Oczywiście nie wiem o której wylot czy powrót. Idę za resztą. Prowadzi Piotr więc za nim ja i reszta Espanioloskładu..

Lotnisko. Godzina czwarta. Potem pierdoły. Odprawy. Kawy. Siku.

W tej części spoglądam na bilet i dowiaduję się że siódma dziesięć wylot. Radość. Nie spóźniliśmy się. Zajebiście.

Przydatna informacja informacja. Byliśmy ubrani w ciuchy motocyklowe które ważyły swoje i oprócz bagażu mieliśmy kaski ze sobą do czego jakby się nie przyczepiła załoga samolotu i służby na odprawie

Wylądowaliśmy około godziny 11. Jest auto. Wypożyczone z lotniska. Toboły do auta, Marian wciśnięty w toboły więc kierunek hotel. Tak w trymiga. Zameldowania, klucze i toboły do pokoju. Marian też.

W Hiszpanii panowała siesta, więc potrzeba spinania i zagęszczania ruchów brała się z wyrobienia się chyba do godziny piętnastej. Szybko auto i do wypożyczalni po motocykle które wcześniej zarezerwował nam Piotr. 

Przygodę czas zacząć. Zaczęła się i to na pełnym ogniu.

Mieszkaliśmy w okolicach Marbelli. I tam też znajdował się salon. Pojechaliśmy po maszyny i faktycznie. stały gotowe. Chwila papierologii i przydzielanie maszyn. Z racji, że ja nigdy nie jeździłem tego rodzaju motocyklem dostałem Tenere już z jakimś ale nie dużym przebiegiem. Nie wiem? Spodziewali się szkód czy co? Choć sam byłem zwolennikiem tej idei wręczenia mi sprzętu.

Część wzięła sobie nowe Aprilie Tuareg 650. Trochę na testy porównawcze. Myślę po to żeby utwierdzić się przekonaniu, że ich Tenery które stoją zaparkowane w domu są najlepsze na świecie.

Nowe znaczy nowe. Zaznaczam to, bo w dalszej części opowieści będzie to myślę trochę ważne.

Dobra, Mój motocykl kolor biało czerwony. Taki patriotyczny. Chwilę sobie stoję i czuję jak zaczynam się pocić ze strachu bo mnie siłą rzeczy trochę obleciał. Dochodziła mnie myśl, że chujowo wyjebać się już na starcie. Sama wypożyczalnia mieściła się w piwnicy i na wyjeździe było dość ostro pod górkę. Dobrze, że miałem rozbieg wyjeżdżając jako ostatni.

Wsiadam. Wkładam kluczyk. Sięgam nogami ziemi. Ledwie ale zawsze. Start. Wjechałem na górę. Żyję.

Od tego momentu było zakurwiście! W moment jeden polubiliśmy się z Yamahą.

Nie był to Bandit bo chyba lepiej był go do niego porównywał z wiadomych powodów ale był lekki.Głowny niech będzie to że oba to motocykle turystyczne choć Tenera bardziej ukierunkowana jest na bezdroża czego motocykl ze stajni Suzuki niekoniecznie będzie zwolennikiem. Tenera zwinna. Całkiem fajnie zbierający się motocykl co jest dość dużym zaskoczeniem dla mnie. Dodam że jechaliśmy netto. Kierowca z pustymi kufami. Choć pode mną miał co robić. Wysoko jest zawieszony, sprężyste zawieszenie ale bardzo łatwy i przyjemny w prowadzeniu. Bardzo łatwo daje się wyczuć choć na bezdrożach wymaga wiedzy zdobywając bezdroża.

Tego dnia lataliśmy już po okolicach by się trochę oswoić z jazdą motocyklem. Najpierw jednak coś zjeść.

A Piotr dokładnie wiedział gdzie jeść. Gdzie balować. Gdzie jest szpital. No i większość fotoradarów. Co jest istotną zaletą w motocyklowym urlopowaniu.

Nim przejechaliśmy 10 km opony były już prawie pozamykane.Wszystko odbyło się oczywiście w pogoni za fanem Tuono. Było zajebiście i na lajcie. Zaczął się dobrze wgryzający się w opony asfalt i fantastyczne wiraże.

Dojechaliśmy do hotelu możliwie najbardziej okrężną drogą hacząc o restaurację. Zeszło się nam niemalże do późnego popołudnia. Wjazd na pokoje a potem knajpę na plaży. Tak przeminął nam dzień i zeszło się do późnej nocy.

O 23 padłem. Było nic. Null. Zbyszek kaput!

Dzień dwa.

Zaczął się jak każdy następny. Śniadaniem trochę po 8. Wszystko na lajcie i bez pośpiechu choć tak w okolicach godziny dziesiątej byliśmy już na motocyklach.

Ja wtedy tak naprawdę przez cały czas nie wiem gdzie byliśmy dokładnie. Dziś wiem, że lataliśmy w okolicach Malagi. Costy del Sol. Rondy i Gibraltaru. Z reguły do mnie docierały informacje w stylu: Widzicie tę górę!? -Tam będziemy jutro! albo -Jedziemy zobaczyć ocean. 

Więc, tego właśnie drugiego dnia jechaliśmy zobaczyć tę jebitną góre i dotarliśmy do niej drogą asfaltową. Za to w drodze powrotnej nie było już asfaltu. Zaczął się TET.

I tu skończyły się żarty i zaczęły się schody. Znaczy, prawdziwa jazda! Poszedłem oczywiście na głębokie wody. Choć myślę, że nie sięgnąłem dna to było naprawdę trudno. Przynajmniej z perspektywy osoby, która kompletnie nie miała kontaktu z takim rodzajem motocykla, podłoża i podróżowania. Ale jak to mówią. Masz łeb i jaja więc kombinuj. Także wiecie. Skończyłem osiemnaście lat więc ruszamy.

Jechaliśmy po niemalże każdym rodzaju podłoża. Choć przeważały tego dnia szutry z dużymi kawałkami skał. Wąskie ścieżki niczym nie oddzielone od stromych zboczy. Oczywiście też ostre zakręty bo jak inaczej w górach? Prędkości niewielkie ale mimo wszystko potrzebowałem czasu żeby przyzwyczaić się do tracących co sekundę na sekundę przyczepność opon. Nie wiem czy wspominałem ale w salonie nie mieliśmy używać pod żadnym pozorem słowa TET i skrótów pochodnych. Bo też nie mieliśmy ich używać na takich trasach. 

Z każdą właściwie godziną zdobyłem umiejętności sposobem na czuja i obserwując innych. W szczególności osobnika imieniem Łukasz, który choć jechał Aprillią to pasował wzrostem do mnie. I był bardzo opanowany i przewidywalny w sposobie jazdy. Więc trzymałem się za nim.

Wszystko szło dobrze. Chwilami pod strachem ale generalnie było zajebiście. Do pewnego momentu. 

Marian, który również jeździł Apriliią zaproponował mi czy nie chcę się zamienić na Tenerę. Ona była trochę niższa a okazując sumienie i politowanie dla mnie postanowił się ze mną zamienić . Nie lubię się wymieniać ale pomyślałem że skorzystam z propozycji bo będzie to jakieś większe doświadczenie i miało być trochę łatwiej. Nie był to główny argument bo mi naprawde dobrze szło. Choć Tenera mogła by być 2 cm niższa.

Wymiana. Jedziemy. Czuć różnicę choć niewielką. Niedługo po tym jak spotkałem swobodnie biegnącego sobie konia który wyszedł sobie z zarośli przy drodze natrafiliśmy na ostry zjazd w dół. Ubity less pokryty pyłem i piaskiem.

Było stromo w chuj. Przodem jechał Piotr. Za nim Łukasz a za nim ja. Za mną był Paweł a za nim Marian jako ostatni. Normalnie gąsienica. Zjeżdżamy. I tak jakoś akurat na moim motocyklu zrobiło się wesoło.

Motocykl zaczął mi zarzucać tyłem co nie było jeszcze dla mnie problemem czy powodem do paniki. A jednak słowo panika się pojawiło. Panikę wywołało to, że motocykl nabierał prędkości pomimo już dość ostrego hamowania. Dotarłem moim mniemaniu i zasobie wiedzy do momentu w którym powinienem przestać hamować a pozwolić na to by zjechać z większą prędkością bo tak też zrobił Łukasz i jak się okazało z powodzeniem. Przejechał koło Piotra wyprzedzając go. Nagle ja ujrzałem Piotra, który po prostu wolno i opanowanie zjeżdżał. Też mógłbym lub powinienem był go ominąć ale zauważyłem że staje mi na drodze zjazdu. Myślę że ja jechałem tam gdzie patrzę a patrzyłem na Piotra w porywach strachu więc usilnie starałem się hamować by go nie uderzyć. Czułem, że przegrywam walkę z moim zamiarem i mogę w niego uderzyć. Czując jednak że prędkość nie była duża postanowiłem położyć motocykl. I tak też zrobiłem lądując w krzakach. Myślę, że to był dobry ruch choć słyszałem okrzyki, że mam jaja jak dzik cokolwiek miało to oznaczać. Wybrałem tylko mniejsze zło.

No i wywróciłem się niemalże nową Aprilią. Miała na liczniku niecałe 900km i w hooooj rys.

Wiecie jak to jest. Początkowo panika. No i oczywiście pytanie o straty.

Chłopaki moment podbiegli i na chłodno ocena sytuacji. Oczywiście Piotr pełen lajt. Zjechał. I podszedł zobaczyć co się stało. Łukasz wpadł na to by swoim motocyklem wjechać pod górę ale kontrola trakcji w jego Tuaregu skutecznie mu przeszkodziła i ostatecznie sam potrzebował wsparcia. No ale wyzwanie nie lada i czasami lubi zrobić coś pod górkę. Ostatecznie to przecież Kaszub.

Podnieśli mój znaczy Mariana motocykl, który położyłem na prawą stronę. Teoretycznie niewielkie straty. Podrapałem osłonę kolektorów. Do tego prawy handbar i gmol dość mocno zarysowany.

Najgorzej wyglądała dźwignia hamulca nożnego która wygięła się do zewnątrz. Była cała ale jak to chujowo bywa została zrobiona z dmuchanego aluminium, który odkształca się tylko raz. Więc próba ustawienia go wiązała się z pęknięciem. Ale o dziwo przy wciskaniu jej z lacza w odchyleniu poziomym wróciła na swoje miejsce. W pionie nawet nie próbowaliśmy. Ale sukces był.

Trochę zbladłem na myśl o pokrywaniu strat ale Piotr klepnął mnie po plecach mówiąc nie przejmuj się bo chyba nie znasz Hiszpanów. Będzie dobrze. Z tymi obawami uwierzyłem mu na słowo na czemu mu nie wierzyć..

Pocieszającą informacją było to, że straty pokrywałem do 1000 EUR więc mogę w razie co szaleć. Ale Piotr zapewniał mnie że nie będą to duże kwoty o ile będą.

Co po części było odrobinę zabawne Marian widząc moją kraksę sam w jakiś niewytłumaczalny sposób położył moją Tenerę. Nie wiem mścił się? czy jak?. Jak sam powiedział też poczuł się spanikowany tym bardziej, że od dwóch lat nie jeździł choć byłem zdziwiony bo opanowanie motocykla miał. Chciał ją rzucić w krzaki ale wiadomo Tenera lekka ale tak swoje waży.

Ostatecznie Piotr sprowadził mój motocykl i Mariana z tych stromych wzniesień i kontynuowaliśmy TET. 

Nim wylądowaliśmy w hotelu zahaczyliśmy o fantastyczną restaurację brzegiem morza. Piwko zwycięstwa i do wieczora wszystko rozeszło się po kościach. A wieczorny alkohol utwierdził nas w przekonaniu że jest zajebiście. Bo było!

 

Dzień trzy lub trzeci jak kto woli.

Gibraltar. Koniec Europy i połączenie morza z oceanem.

Piękny słoneczny dzień. Szykował się szybki przelot autostradą by ominąć korki. Trochę TETu by zobaczyć wzgórza Afryki ze wzgórz Europy w szczerym polu.

Było pięknie. Szczególną uwagę zasługuje zjazd w kierunku Tarify. To tam gdzie łączą się te dwa jebitne zbiorniki z błękitną wodą. Cóż można powiedzieć?. Widoki po prostu zachwycają. Nie wiesz gdzie patrzeć. Na drogę? Gibraltar? Ocean? Morze? Nagle wiesz jak wygląda kolor lazurowy. Zjeżdżasz po prostu zachwycony kolorem błękitu oceanu i nieba a pośrodku soczysta zieleń wzniesień pomiędzy nimi. Asfalt gładki z pięknie wyprofilowanymi zakrętami. W myślach kotłuje Ci się myśl jeszcze raz. Wracajmy. Jeszcze raz zjedziemy. Jebać to piwo. Jeszcze raz! Ku..a wracamy. Piotr co Ty odwalasz wracaj tu…

Zjechaliśmy do miasta i zaliczyliśmy to połączenie w którym widok lewo to morze a widok prawo to ocean. Na prawo była jeszcze jebitna plaża i na niej bar. A podobno to nie koniec atrakcji. Najpierw mała przerwa. Bar w oddali i piwo. Tak daleko plaża to ja w życiu nie szedłem.

Potem kolejne widoki i poszukiwanie jedzenia. Widoków Gibraltaru i innych atrakcji. Na sam Gibraltar nie wjechaliśmy bo podobno udostępniony jest tylko dla miejscowych. Gibraltar w oddali prezentował się fantastycznie i czułem się nasycony widokiem.

Kierując się drogą powrotną oczywiście zboczyliśmy z asfaltu i lajtowymi bezdrożami napawając się widokiem wzgórz Afryki wracaliśmy na drogę prowadzącą do autostrady. Tego dnia poczułem się na na tych bezdrożach już naprawdę fajnie. Wydarzenia z dnia poprzedniego jakby zostały gdzieś daleko z tyłu głowy. A umiejętności zdobyte dnia poprzedniego zaczęły znajdować praktyczne zastosowania. Pogłębiałem również wiedzę pytając kompanów o technikę jazdy offem. Był czas by zatrzymać się pod ogromnymi skrzydłami wiatraka i popatrzeć na Afrykę w oddali. Po przerwie wsiedliśmy na motocykle i ruszyliśmy w poszukiwaniu asfaltu. Szybko wskoczyliśmy na autostradę i powrót do hotelu. Spacer na plaże na piwo z szumem morza. Wieczorem degustacja tego co znacząco podniosło wagę walizek na lotnisku.

Jak okazało się później to można było zrezygnować z paru rzeczy na rzecz leczniczego napoju. Mało, po prostu mało ale tak to jest gdy coś jest po prostu dobre. I znów się do nocy! 

Dzień cztery.

Rankiem dnia czwartego cześć naszej bandy znała że po wieczornym gustowaniu chcą odpocząć bo są po prostu zmęczeni. Noszą również znamiona odwodnienia. Niektórzy z nich potrzebowali też odnowy ciała. Wizyty u takich terapeutów czy najzwyczajniej witaminy w parzącej ilości takiej przy której napływ powoduje rumieńce. Miejscowe oparzenia. Czy potrzebę bezsenności nocy.

Natomiast Piotr, Łukasz i ja mieliśmy jednak potrzebę kontynuowania eksploracji Hiszpańskiej ziemi.

Tego dnia Piotr zapowiedział mi, że z wrażenia ślepia wyjebie mi z oczodołów. Tym bardziej dzień  o numerze cztery był warty tego by spędzić go na motocyklu.  

Dzień zaczął się bardzo dobrze bo byłem wypoczęty. Wydaje mi się że nektar cytrynowy zażywany w fajnym towarzystwie sprawił, że człowiek spał jak dziecko. Sama przygoda z wywrotką gdzieś zniknęła między widokami a fajną atmosferą panującą w towarzystwie. Pełen relaks.

Na pierwszy plan poszła zapowiedź tego, że pojedziemy sobie popykać foty na najpiękniejsza trasę motocykową jaką oferuje południowa Hiszpania. A-397, która Rondę z Marbellą.

Dla rozgrzewki dotarliśmy grzecznie do parkingu znajdującego się na tej trasie. Łukasz swoim talentem i świetnym okiem do fotografii i znajomości sprzętu ogarnął nasze przejazdy z Piotrem. Jak się później zorientowałem jeździliśmy na odcinkowym pomiarze prędkości jednak nie osiągając krańcowych bramek. Poskładaliśmy się trochę. Trochę w prawo, trochę w lewo. Opony po peelingu pozamykane z każdej strony. Chwila przerwy. Pogoda fantastyczna więc ruszyliśmy dalej. 

Dotarliśmy do malowniczo położonej miejscowości Grazalema. Odwiedziliśmy malowniczy rynek a zasiadając w kafejce delektowaliśmy się kawą i kosztowaliśmy lokalne przysmaki. Miasto to położone jest wysoko w górach. Sprawia wrażenie zawieszonego na zboczu góry. Jego biała architektura z czerwonym dachami wyróżnia je na tle zielonego krajobrazu. 

Opuszczając je i chcąc kontynuować podróż dalsza trasa zapowiadała pięcie sięi asfaltowymi serpentynami w górę. Nim minęliśmy tablicę wiadomo było, że czekają na nas niezapomniane widoki. Dokładnie te, które zapowiedział Piotr. I nie minął się z prawdą. Każdy niemalże metr to zachwyt widokami które sprawiały, że chcesz się zatrzymać. Uchwycić ten moment i ten widok.. Nie wiesz kiedy będzie koniec. Każdy następny zaskakuje. Boisz się, że to już koniec. Ale nie jest. I ta obawa towarzyszy Ci do momentu gdy droga osiągnie szczyt. Docierając do miejsca w którym droga przestaje się piąć w górę zaczyna się zwężać. Zjeżdżając nią w dół oddawała uczucie wysokości. Strome zbocza i wijąca się ciasnymi serpentynami pośród pięknych widoków i rozległych krajobrazów potrafiła rozkojarzyć nawet najbardziej skupiony umysł. Turystyczny raj dla motocyklisty. Nie sposób policzyć zakrętów. Po prostu się nie kończyły. Skupienie trzeba po prostu dzielić. Pomiędzy ostrożność a podziwianie piękna krajobrazu.

Nadeszła też ta chwila w której padło pytanie zadane przez Piotra. 

- Jak było? Odpowiedź była jedna.

- Zajebiście!

Chwila przerwy. 

Chłopaki czekali już jednak chwilę na dole bo ja waliłem zdjęcia na trasie jak opętany. 

W planach był jeszcze mały TET ale i tak zapędziliśmy się bardzo daleko a tego dnia też była zaplanowana akcja oddać motocykle bo część z nas wracała do domu. Był to moment stresu dla mnie bo była wśród Aprilia po przygodach.

Wracając poprosiłem żebyśmy zatrzymali się w przydrożnej knajpce motocyklowej na zboczu góry. Bo ja tak bardzo lubię kawę sączyć w wyjątkowych miejscach. Oczywiście uwzględniono moją prośbę i siedząc we troje sączyłem upragnioną kawę.

Po powrocie okazało się, że ta część ekipy, która zdecydowała się odpocząć była jeszcze bardziej zmęczona. Z różnych powodów. Nie było jednak wiele czasu bo wróciliśmy późnym popołudniem a wypożyczalnia niestety nie jest całodobowa. Panował pośpiech ale wyrobiliśmy się z tankowaniem, myciem motocykli i odstawieniem maszyn. 

Chwila grozy. Nim dojechałem do wypożyczalni stres uleczyłem już drugim piwem. I jak zwykle Piotr miał rację. Machnęli na wszystko ręką choć myślę, że na moje szczęście nie do końca byli świadomi uszkodzeń. Oni nie pytali my nie mówiliśmy więc wszystko było dobrze. W tył zwrot i dzida.

Wyszliśmy na miasto coś zjeść a ja w pełni szczęścia sączyłem kolejne piwo i tak powoli dobiega dzień numer cztery.

Dwójka z nas wracała w nocy do domu, więc  musieli się spakować. Wyleczyć i wyspać.

Wieczorem doszło do konfrontacji która z ekip miała lepsze widoki… ? Plażowe czy górzyste.

Tego dnia nie znaleziono jednoznacznej odpowiedzi. 

Dzień o numerze pięć.

To był dzień pod znakiem malowniczych pejzaży. Czerwonej ziemi i błękitnego nieba rozciągniętego nad mglistą doliną o poranku. Tak go pamiętam. To był jednak soczysty przedsmak trasy jaką tego dnia przejechaliśmy. Szybko wjechaliśmy na bezdroża. Tam czułem już opanowanie w technice jazdy i choć były chwile z głębszym oddechem to łapałem frajdę z jazdy. Było stromo ale niezwykłe widoki lokalnych sadów. Widoki gospodarstw osadzonych na niemalże czerwonej ziemi dawały poczucie egzotyki i niecodziennego klimatu nawet jak na Hiszpanię. Podróż odbywaliśmy motocyklami więc niemalże można było dotknąc krajobrazu. Atrakcję stanowiło pasmo gór które otoczone było doliną i taki za nią rysował się obraz. Krajobraz zieleni odciętej od błękitnego nieba górami znajdującymi się gdzieś daleko na horyzoncie.

Niestety to był dzień. który zaznaczony został w naszej podróży jako ostatni.

Cudowną zapowiedzią był jeszcze widok na Malagę znajdującą się gdzieś daleko w dole, która ograniczona była niezwykłym błękitem morza i piętrzącymi się nad nią wysokimi górami.

Zjeżdżając na asfalt obraliśmy kierunek na Marbelle. Czekała na nas droga pełna krętych serpentyn.

Tych z rodzaju długich i szybkich i tych z rodzaju wolnych i ciasnych. Tych w których motocykl aż prosi się by go złożyć do każdego z tych zakrętów. Zupełnie tak jakby inaczej nie można by było ich pokonać. Esensja motocyklizmu.

Początkowo zakręty prowadziły nas w górę. Dało się już odczuć pośpiech ponieważ byliśmy daleko od Marbelli a motocykle musieliśmy odstawić nim nastanie hiszpańska siesta.

W fajnym tempie z małą rezerwą czasu koła połykały kilometry wgryzając się w asfalt na każdym niemal zakręcie. Znalazł się również czas na małą przerwę by napawać się widokiem. Pośpiech jednak podyktowany był jeszcze jednym miejscem które należało odhaczyć na tej trasie.

Dzik. Świnia. Odyniec. Fota musiała być. Gest Piotra dla Łukasza. Choć oni sami wiedzą dlaczego i wyjaśnienie trzeba zapytać ich samych.

To był nasz ostatni punkt w planach. Ale nie mój. Zatrzymałem się jeszcze na chwilę by zachować najlepszy z widoków na Malagę. Po prostu nie mogłem nie wcisnąć klamki hamulca. Zszedłem z motocykla nawet go nie gasząc. 

Pstryk na widok. I ostra dzida za resztą ekipy, która oddalała się dość szybko.

I tym razem nie obyło się bez małego incydentu związanego ze szlifowaniem motocykla, którym jechał Paweł. Szkód nie było wiele choć mogłoby nie być żadnej. Po prostu pech.  Ale nigdy byśmy się nie przekonali czy Paweł potrafi zapierdalać autostradą prędkością grubo ponad dozwoloną tylko z tylnym hamulcem.

Potrafił i wszystkim bedziemy mówić że się da!.

Trafiliśmy w pośpiechu do wypożyczalni. Obsługa serwisu nie była zadowolona widząc podrapany znacznie motocykl ale myślę, że okazali serce pozwalając się targować. Policzyli szkody ulgowo.

Wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy na plaże by wypić piwo zwycięstwa. No i coś zjeść bo byliśmy zajebiście głodni. Przynajmniej ja..

Stamtąd ruszyliśmy na lotnisko. Odprawa i znów te wszystkie pierdoły z tym związane. 21:10 odlot z Malagi. 

Coś koło godziny pierwszej trzydzieści byliśmy na lotnisku w Gdańsku. Odstawiliśmy z Piotrem pozostałą część bandy. 

Nadszedł również moment pożegnania Piotra i ruszenie do domu. Było bardzo późno albo już bardzo wcześnie.

 Podając Piotrowi rękę serdecznie podziękowałem. Za świetnie spędzony czas. Wspaniałe widoki i optymizm który dzięki niemu towarzyszył nam przez całą podróż.

Wracałem się do domu pełen fantastycznych wspomnień. Wypełniony przygodą. Poznałem też wesołych i fantastycznych ludzi. Poznałem wiele opowieści i stałem się bohaterem jedej z nich. 

Moją historią będzie hiszpania zażyta w pigułce. O intensywnym i soczystym smaku. Takim, którego chcę się kosztować nie tylko raz czy dwa. Teraz rozumiem jego fascynację. Zatem będę wypatrywał szansy na to by móc ją odwiedzić…

Edytowane 18 Maj 2023 przez Neonkin

[OlaAla]

No no, zazdroszczę widoków i temperatury w tym czasie  

 

P.S. To kiedy zmieniasz sprzęta?  

[rolo]

Fajna wycieczka

[Neonkin]

Godzinę temu, OlaAla napisał:

P.S. To kiedy zmieniasz sprzęta?  

Nie zmienię. Dokupię sobie jeśli zdołam.

 

17 minut temu, rolo napisał:

Fajna wycieczka

Było fantastycznie.

[Tomula]

Super przygoda i fajnie zrelacjonowana 👍.

Jestem ciekaw jaki sprzęt przybędzie w Twoim garażu 😉.

 

[jacekrysiek]

i to jest relacja - 5 dni - 5 stron  

 

trasa zajebista - sam mielem okazje po tamtych rejonach smigac co prawda jakies 16-18 lat temu .  Bez mapy , pomyslu za to z mlodziencza jeszcze dawka energii caly dzien sie wloczylem po tych gorskich sciezkach. 

BArdzo chetnie bym wrocil - zwlaszcza na te twoje szutry , bo tam nie wjezdzalem...

 

a najstarsza podobno - arene bykow w Rondzie - widzieliscie? 

pare fotek ode mnie nie umniejszy Twojej relacji, mam nadzieje

Ciekawe czy drogi sie poprawily od tamtego mojego wyjazdu , bo troche dziur bylo...

 

[kaniosz]

Zazdroszczę! Super relacja, super wyjazd! Zbyszek jesteś dla mnie gość, za to że zrobiłeś taki wypad w sumie nie wiedząc co Cię czeka. Teraz widzisz, że adventury nie taki złe  

[Neonkin]

15 godzin temu, Tomula napisał:

Super przygoda i fajnie zrelacjonowana 👍.

Jestem ciekaw jaki sprzęt przybędzie w Twoim garażu 😉.

Dziękuję. Myślę że Tenera 700 bo na prawdę fajnie się jeździło.

Podobno można bardzo mocno rozbudować je. Chyba jest jednym z lepszych motocykli w tej klasie.

Nie zastanawiałem się ale wiem jedno że motocykl na takich trasach musi być trwały i tani w eksploatacji (dostępność części)

11 godzin temu, jacekrysiek napisał:

i to jest relacja - 5 dni - 5 stron   

pare fotek ode mnie nie umniejszy Twojej relacji, mam nadzieje

 

Również, dziękuję. Mam nadzieje że nie było nudnawo

Jasne że nie uminejszy. Bardzo się cieszę. Z miłą chęcią poczytam o nowych miejscach

 

3 godziny temu, kaniosz napisał:

Zazdroszczę! Super relacja, super wyjazd! Zbyszek jesteś dla mnie gość, za to że zrobiłeś taki wypad w sumie nie wiedząc co Cię czeka. Teraz widzisz, że adventury nie taki złe  

Ja mam podejrzenia że właśnie Ty posiadasz Tenerkę. Nawet chyba ją na zlocie macałem.

Spodobało mi się moto.

Wiesz ja tak do końca nie byłe świadomy. Dopiero jak wjechaliśmy na bezdroża tak na prawdę dotarło do mnie co ja odpierdalam

Ale lubię wyzwania i zakochałem się

[Walle]

ooooo to ja was widzialem na gibie!  Kolo Ocean Village przejezdzaliscie

Edytowane 19 Maj 2023 przez Walle

[Neonkin]

46 minut temu, Walle napisał:

ooooo to ja was widzialem na gibie!  Kolo Ocean Village przejezdzaliscie

daj pinezkę gdzie to. Bo ja nie wiem?

Jak zobaczę miejsce to Ci powiem

[Walle]

2 hours ago, Neonkin said:

daj pinezkę gdzie to. Bo ja nie wiem?

Jak zobaczę miejsce to Ci powiem

Mam wrazenie ze was/taka ekipe jak wasza widzialem dokladnie nad pinezka https://goo.gl/maps/vc7RTyHQvd5hHcLy9 

 

a na tej focie to prawie moj dom widac - mieszkam doslownie tutaj. Zdjecie z Los Reales de Sierra Bermeja nie?

Edytowane 19 Maj 2023 przez Walle

[mariuszn2]

Fajne motocyklowa przygoda i fajnie opisana .

Nie myślałem , że masz w kierunku offroadu ciągoty ! 😉

[nieaktywny2]

Jeden lubi jak mu skrzypce mu grają. Drugi lubi jak mu skarpety śmierdzą .

 

Ja tobie zbyszku gratuluję sposobu pisania mowy? Jak opisałeś swoją przygodę. Już w pierwszych słowach chce się więcej

[seebst]

Wspaniała przygoda. Będą niezapomniane wspomnienia

A wy codziennie oddawaliście sprzęty do wypożyczalni? 

[Franio]

Pięknie napisane. Chyba zazdroszczę

[Conorian]

W dniu 18.05.2023 o 13:36, Neonkin napisał:

Na szkolenie przyjechał GSXR 1000 25th Anniversary edition

to ten?

https://www.olx.pl/d/oferta/suzuki-gsxr-1000-CID5-IDUDRQB.html?isPreviewActive=0&sliderIndex=1

[Neonkin]

W dniu 20.05.2023 o 00:16, rafix napisał:

Jeden lubi jak mu skrzypce mu grają. Drugi lubi jak mu skarpety śmierdzą .

 

Ja tobie zbyszku gratuluję sposobu pisania mowy? Jak opisałeś swoją przygodę. Już w pierwszych słowach chce się więcej

Rafixiuniuniu dziękuję  Miło to słyszeć że Ci się podobało

 

W dniu 20.05.2023 o 08:30, Franio napisał:

Pięknie napisane. Chyba zazdroszczę

Nie chcę by zabrzmiało grubiańsko ale jest czego

Wiedziałem że Ci się spodoba bo Ty uwielbiasz takie klimaty

I to jest dobry kierunek Darku.

 

12 godzin temu, Conorian napisał:

to ten?

https://www.olx.pl/d/oferta/suzuki-gsxr-1000-CID5-IDUDRQB.html?isPreviewActive=0&sliderIndex=1

dokładnie taki.

 

W dniu 19.05.2023 o 23:28, mariuszn2 napisał:

Fajne motocyklowa przygoda i fajnie opisana .

Nie myślałem , że masz w kierunku offroadu ciągoty ! 😉

ja lubię dwa koła. Offroad jest ciekawy. Klimat jest fantastyczny. To coś jak zabawa w piaskownicy. Tylko że masz w chooooj lat

 

W dniu 19.05.2023 o 23:15, Walle napisał:

a na tej focie to prawie moj dom widac - mieszkam doslownie tutaj. Zdjecie z Los Reales de Sierra Bermeja nie?

Gdybym widział to bym się odezwał. Myślałem że mieszkasz w centralnej Hiszpanii. Choć nie wiem jak mój mózg na to wpadł ...._)(*&^%$#######@!@#$%^&*()...

[Mihasz]

Zbyszek człowiek wielu talentów!  do tej pory myślałem że robisz tylko dobre filmiki i zdjęcia ale wyprowadziłeś mnie z błędu  Super napisane, bardzo dobrze się to czyta i aż się nabiera ochoty na "TET"!!! 

[Conorian]

7 godzin temu, Mihasz napisał:

Zbyszek człowiek wielu talentów!  do tej pory myślałem że robisz tylko dobre filmiki i zdjęcia ale wyprowadziłeś mnie z błędu  Super napisane, bardzo dobrze się to czyta i aż się nabiera ochoty na "TET"!!! 

Zakładaj kostkę w bandicie i dawaj:

[mariuszn2]

Spytajcie Emiliana, On ma duże doświadczenie w lataniu 

na kostce i wcale nie crossem (Inazuma ) !

[Neonkin]

W dniu 22.05.2023 o 01:12, Mihasz napisał:

Zbyszek człowiek wielu talentów!  do tej pory myślałem że robisz tylko dobre filmiki i zdjęcia ale wyprowadziłeś mnie z błędu  Super napisane, bardzo dobrze się to czyta i aż się nabiera ochoty na "TET"!!! 

Cieszę się @Mihasz'ku że Ci się spodobało. 

Ja też nabrałem apetyt na off. Jestem miło zaskoczony jak fajna to jest sprawa.

[Emilian]

W dniu 22.05.2023 o 11:18, mariuszn2 napisał:

Spytajcie Emiliana, On ma duże doświadczenie w lataniu 

na kostce i wcale nie crossem (Inazuma ) !

Ano dobrze gadasz @mariuszn2 
Ostatnio znów założyłem ten sam kpl. co ostatnio i dodatkowo wymieniłem sprężyny na progresywne z przodu oraz zmieniłem tylne amortyzatory na nowe.
Efekt zajefajny i wreszcie mi przód i tył nie dobija!! Film z tego będzie, ale już teraz można zobaczyć jak motocykl wyglądał po pierwszej próbie nowych amorków [ pokazówka 17:08 ]:

 

 

[Neonkin]

1 godzinę temu, Emilian napisał:

Ano dobrze gadasz @mariuszn2 
Ostatnio znów założyłem ten sam kpl. co ostatnio i dodatkowo wymieniłem sprężyny na progresywne z przodu oraz zmieniłem tylne amortyzatory na nowe.
Efekt zajefajny i wreszcie mi przód i tył nie dobija!! Film z tego będzie, ale już teraz można zobaczyć jak motocykl wyglądał po pierwszej próbie nowych amorków [ pokazówka 17:08 ]:

 

 

Teraz jeszcze do działu polerowanie kolektorów. 

Nieźle

[Emilian]

2 godziny temu, Neonkin napisał:

Teraz jeszcze do działu polerowanie kolektorów. 

Nieźle

jakoś nigdy mi nie zależało na polerce  Lecz czyszczę je by się tak nie przegrzewały  

[Neonkin]

40 minut temu, Emilian napisał:

jakoś nigdy mi nie zależało na polerce  Lecz czyszczę je by się tak nie przegrzewały  

Wyglądają imponująco