Zielona Granica - 2023 - Agnieszka Holland

[Kukuryku]

Było w sobotę święto kina, to się wybrałem na film Agnieszki Holland (czemu nie Poland?!) p.t.: Zielona Granica.

 

Zabawna i lekka komedia pomyłek opowiadająca perypetie pewnej rodziny (i jednej nieznajomej, która przyłącza się do nich w podróży), która podczas wycieczki do wujka w Szwecji trafia w środek konfliktu pomiędzy dwoma krajami, których służby graniczne od dłuższego czasu robią sobie dowcipaski.

Zaczyna się od niby niewinnej pomyłki w Polsce, kiedy rodzina zostaje umieszczona w transporcie, którego kierowca źle skręca i zamiast zawieźć ich do Niemiec, odstawia ich z powrotem w kraju, z którego dopiero co do Polski przyjechali i wtedy właśnie zostają wciągnięci w spiralę pomyłek, która napędza fabułę filmu. Później zaczyna być trochę slapstickowo, co nie każdemu może się spodobać - a to ktoś się potknie, a to ktoś kogoś uderzy, a to ktoś da Nura w bagno, czymś w kogoś rzuci - ale nie ma tego dużo i film trzyma całkiem przyzwoity poziom.

Z historią rodziny przeplata się historia młodego strażnika granicznego, Jana, który przygląda się rozgrywającym się absurdom i przy każdej okazji stara się pomagać ludziom wyrwać z tego transportowego dnia świstaka i dotrzeć wreszcie do celu.

Najmniej ciekawa jest trzecia historia, pani psycholog, wierzącej w różne teorie spiskowe i chyba oglądającej za dużo telewizji, która podczas biwaku w lesie postanawia dać szansę trzem spotkanym amatorskim hip-hopowcom rozwijać karierę muzyczną... Czy jakoś tak... Bardzo mętne są jej motywacje i cele. Ale skoro jeździ Golfem, to czego oczekiwać  

 

Film bardzo dobrze zrealizowany, choć widać braki budżetowe - na przykład nie stać było ekipy na kolorowy film, więc wszystko nakręcono na czarno-białej taśmie, trochę szkoda, bo sceny na pewno by zyskały.

Minusem jest też bardzo jednostronne i płytkie zobrazowanie straży granicznej kraju graniczącego z Polską. O ile po stronie polskiej mamy do czynienia z barwnymi i ciekawymi postaciami o zróżnicowanych sylwetkach, charakterach, motywacjach i celach, o tyle z drugiej strony wszyscy są jednowymiarowi i niesprawiedliwie nudni i choć żarciki robią te same, to w zestawieniu z ich postaciami te żarciki wypadają miałko. Nadrabia jednak to wszystko bardzo dobrym epilogiem.

No i jak zwykle w bajkach, jest tu morał: nie musisz się starać być dobrym człowiekiem, lecz bądź chociaż człowiekiem.

 

Szkoda, że pewnie jak zwykle film przejdzie bez większego echa, bo przy odrobinie medialnej uwagi mógłby zainteresować więcej ludzi.

 

Warto obejrzeć.

 

7/10.

Edytowane 2 Październik 2023 przez Kukuryku

[ilm]

No i to rozumiem  to jest recenzja o jaka nam chodziło  slapstickowe komedie lubię więc zachęciłeś. Z drugiej strony mimo ze impuls filmożerczy nakazuje obejrzeć to poczekam na po wyborach i coś czuje że wtedy zainteresowanie we mnie się wygasi. 
Może poczekam aż poleci w TVP

[jacek1]

A ja myślałem, że to melodramat bo "prawie wszyscy" ronili łzy po jego obejrzeniu...  Jak ustanie ten wyborczy jazgot to może podejmę próbę jego obejrzenia, aczkolwiek nie należę do wielbicieli Pani Holland i jej talentów.

[Kukuryku]

Ja zawsze lubiłem jej 'Tajemniczy ogród' (to chyba jej najlepszy film ever) i do czołówki jej filmów trafił też u mnie jej niedawny 'W ciemności'.

A czy talenty jakieś ma, to nie wiem  

[Tomek]

Dla mnie za wcześnie powstał. Może byłby lepszy i bardziej obiektywny jak sprawa z granicą już się zakończy.

 

Ja oceniam na 4/10 , a Ania i córcia 7/10. 

 

PS.Podobał mi się monolog Stuhra 

[ilm]

https://wyborcza.pl/magazyn/7,124059,30249171,twardoch-w-zielonej-granicy-uchodzcy-sa-rekwizytem-a-wlasciwym.html - bardzo ciekawa recenzja twardocha

[Kukuryku]

Ciekawa to bardzo dobre słowo